Ποιο σχέδιο;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Η προφανής διαχειριστική αδυναμία του Καραμανλή σε συνδυασμό με την προϊούσα, λόγω σκανδάλων, σήψη, έβγαλαν στον αφρό τον Παπανδρέου: ο παλιός εκλεκτός των μήντια, ο οποίος κατέστη αποσυνάγωγος μετά την ήττα του 2007, κατάφερε να εδραιωθεί πειστικά στο κόμμα του, ανάγκασε τα μήντια -χωρίς να τους παραδοθεί σε πρώτη φάση- να τον υποστηρίζουν και, ελέω κυβερνητικής κατάντιας, να διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία.
«Το μη χείρον, βέλτιστον» επανακάμπτει ως πάγια υπόμνηση ενός αδιεξόδου που αίρεται με βαριά καρδιά από την πλειονότητα... Βάζοντας πλώρη για την εξουσία, ο Παπανδρέου φρόντισε να κρατήσει αποστάσεις από το διαλυμένο τσίρκο του «εκσυγχρονισμού»: εξαναγκασμένος από τη θύελλα της παγκόσμιας κρίσης, έστρεψε έστω ρητορικά το ΠΑΣΟΚ σε κεντροαριστερή κατεύθυνση, παίρνοντας διαζύγιο από τη δεξιόστροφη εποχή Σημίτη. Ταυτόχρονα, έβαλε στην μπάντα ορισμένα πρόσωπα που συνδέονται με -ή καταγγέλλονται για- επιλήψιμες συμπεριφορές (Μαντέλης, Τσουκάτος) και έτσι προστάτευσε τα νώτα του από ενδεχόμενες -ή μάλλον: πολύ πιθανές- δυσάρεστες εξελίξεις σε θέματα σκανδάλων (π.χ. Ζίμενς). Στα υπόλοιπα πεδία (σοβαρή αντιπολίτευση, μάχη κατά του λαϊκισμού κ.λπ.) ο Παπανδρέου δεν έδωσε μεγάλη σημασία, παρά τις ρητορικές του διαβεβαιώσεις: όσο έβλεπε το όνειρο της εξουσίας να σαρκώνεται μπροστά του τόσο περισσότερο λησμονούσε κάποιες διακηρυγμένες αρχές του. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια... Εκεί, όμως, που ο λαϊκισμός και η έλλειψη σοβαρού Σχεδίου έδωσαν ρεσιτάλ, είναι το κρίσιμο πεδίο της Οικονομίας. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν υπάρχει αίτημα που δεν έχει ικανοποιηθεί με εξαγγελίες από τον κ. Παπανδρέου. Μόλις προχθές υποσχέθηκε ότι θα προσληφθούν 3.000 στον τομέα της Υγείας. Τις προάλλες, εξήγγειλε αύξηση των δαπανών για την Παιδεία, άμα τη εκλογή του, και τεράστια αύξηση (5%) στο διάστημα της τετραετίας. Το ίδιο και στον τομέα του Πολιτισμού. Και στους αγρότες. Και γενικώς... Το χειρότερο είναι άλλο: όταν ερωτάται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για το «πόθεν», πού θα βρει δηλαδή τα χρήματα, απαντάει με γνησίως καραμανλικό τρόπο: από την περιστολή των αλόγιστων δαπανών και της σπατάλης. Εφτασε δε στο σημείο, μιλώντας προχθές από τη Θεσσαλονίκη, να ισχυρίζεται ότι το δυσθεώρητο ποσό των 80 δισ. Α ξοδεύτηκε από την κυβέρνηση στους «γαλάζιους ημετέρους»... Ομως ένας επίδοξος πρωθυπουργός δεν βγαίνει στα μπαλκόνια και εξαπολύει ηχηρές, και πιασάρικες καταγγελίες, αλλά εμφανίζεται σοβαρά στον ελληνικό λαό και τεκμηριώνει με στοιχεία την καταγγελία του. Υπάρχει κάτι χειρότερο και από αυτό; Υπάρχει: το ΠΑΣΟΚ διατείνεται ότι διαθέτει «Σχέδιο εξόδου από την κρίση». Ομως μέχρι στιγμής πατάει στα χνάρια της Ν.Δ. και μόνο, διανθίζοντας τις σχετικές εξαγγελίες με αναφορές στην «πράσινη ανάπτυξη», καθώς και με αξιοσημείωτες, οφείλει να πει κανείς, δεσμεύσεις για φορολόγηση των πλουσίων κ.τ.λ. Οταν μιλάει κανείς για «Σχέδιο εξόδου από την κρίση», πρέπει πρωτίστως να έχει υπ' όψιν του το μέγεθος της (παγκόσμιας) κρίσης, το τέλμα της ελληνικής οικονομίας και, προπάντων, τις απαιτήσεις της κοινωνίας η οποία δοκιμάζεται σκληρά, χειμάζεται, και περιμένει φως. Εδώ το κρίσιμον: με την κρίση να επιδεινώνεται διεθνώς, μεγάλες χώρες να καταρρέουν και τον κόσμο να βρίσκεται σε απόγνωση, οι υποσχέσεις για έξοδο από την κρίση παραπέμπουν σε άμεσα μέτρα, σε καταλυτικές σωτήριες παρεμβάσεις. Οπως έχουν τα πράγματα, ούτε μια μέρα ανοχής δεν θα διαθέτει η επόμενη κυβέρνηση. Κανένα επιχείρημα από το γνωστό στοκ («παραλάβαμε καμένη γη» κ.τ.λ.) δεν θα είναι ικανό να σταθεί. Ο Παπανδρέου θα βρεθεί μπροστά σε μια θύελλα, που δεν έχει προηγούμενο. Και όσα υπόσχεται σήμερα θα καταστούν αυτεπίστροφον... Πριν από λίγους μήνες, ένας Αμερικανός οικονομολόγος έλεγε ότι -ειδικά στην Ελλάδα- οι κυβερνήσεις θα πέφτουν η μία μετά την άλλη, λόγω επιδείνωσης της κρίσης. Αν, λοιπόν, ο Καραμανλής επιδιώξει τώρα τις εκλογές, και τις χάσει με αξιοπρεπές ποσοστό, ουδόλως αποκλείεται να επανακάμψει σύντομα στην εξουσία. Για τον απλούστατο λόγο, ότι η σημερινή κατάσταση -και διεθνώς και στην Ελλάδα- δεν μοιάζει με καμία του παρελθόντος...