Κ.Κ.Ε. και....Κόμμα Εργατών της ΛΔ της Κορέας

Με αντιπροσωπεία του Κόμματος Εργατών της ΛΔ της Κορέας

Η Αλέκα Παπαρήγα ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συναντήθηκε στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό με αντιπροσωπεία του Κόμματος Εργατών από τη ΛΔ της Κορέας, με επικεφαλής τον Κιμ Ταε Γιουνγκ, υφυπουργό και αναπληρωτή υπεύθυνο για τις διεθνείς σχέσεις του κόμματος.
Στη διάρκεια των συζητήσεων η αντιπροσωπεία από τη ΛΔ Κορέας ευχαρίστησε για τις πολύ καλές σχέσεις μεταξύ των δύο κομμάτων και για τη σταθερή αλληλεγγύη του ΚΚΕ στον αγώνα της ΛΔ Κορέας για ανεξαρτησία, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για το σοσιαλισμό.
Υπογράμμισε, επίσης, τη μεγάλη εκτίμησή της για τη συνεισφορά του ΚΚΕ στο διεθνές κομμουνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Στη συνέχεια η αντιπροσωπεία του Κόμματος Εργατών αναφέρθηκε στις σχέσεις μεταξύ των δύο κορεατικών κρατών, οι οποίες μετά από μια πορεία εξομάλυνσης βρίσκονται και πάλι σε φάση όξυνσης ως συνέπεια των επεμβάσεων των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Η αντιπροσωπεία διαβεβαίωσε ότι η ΛΔ Κορέας δε θα παραιτηθεί από την πορεία της και θα επιμείνει σε μια πολιτική ειρήνης, φιλίας και ανεξαρτησίας, ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Επίσης, ενημέρωσε για τις προσπάθειες στους τομείς της οικονομικής ανάπτυξης, του βιοτικού επιπέδου, της υγείας και άλλους που γίνονται στη χώρα ενόψει και των 60 χρόνων από την ίδρυση της ΛΔ Κορέας.
Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι το ΚΚΕ θα συνεχίσει να συμβάλει στη διεθνή αλληλεγγύη στον αγώνα του λαού της ΛΔ Κορέας και ενημέρωσε σχετικά με τη δουλειά του Κόμματος στα ζητήματα του σοσιαλισμού, του ευρωπαϊκού και διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.
Προσκάλεσε αντιπροσωπεία του Κόμματος Εργατών της ΛΔ Κορέας να πάρει μέρος στο Φεστιβάλ ΚΚΕ - ΚΝΕ και στο 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ.
Στην αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ συμμετείχαν ακόμα ο Δ. Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ και ο Μπ. Αγγουράκης, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων.

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4584589&publDate=

Μπείτε εδώ ΔΕΙΤΕ και πείτε μου....είναι ένα Ντοκυμανταίρ welkome to North Korea το οποίο δεν απευθύνεται βέβαια στα απολιθώματα του Περισσού, αλλά σε ανθρώπους που έχουν περισσώσει κάποια ψήγματα σκέψης
Welcome to North Korea by Peter Tetteroo and Raymond Feddema / Documentary Educational Video Βραβείο ΕΜΜΥ 2001

http://www.youtube.com/watch?v=FJ6E3cShcVU

Επειδή η ΑΛΕΚΑ και το συνάφι της (Μαϊληδες - Μεντρέκες κλπ. Neadertals) ονειρεύονται να μας καταντήσουν κάπως ή ακριβώς έτσι.....να μας λείπουν καλύτερα....Βέβαια οι άνθρωποι δεν είναι εκεί (Κορέα) για να ξέρουν, όπως δεν ήταν και στη Μόσχα την εποχή των μεγάλων εκκαθαρίσεων του αιμοσταγούς Πατερούλη(Δίκες Μόσχας)

Εργοστάσια καύσης απορριμμάτων: λύση ή νέο πρόβλημα;

Στα τέλη Απριλίου πρόκειται να υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας η ΔΕΗ με την ισπανική Urbaser για την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρισμού με πρώτη ύλη επεξεργασμένα απορρίμματα. Ωστόσο, τα στοιχεία ανά τον κόσμο δείχνουν ότι τα εργοστάσια καύσης αποβλήτων είναι αφενός πανάκριβα και αφετέρου άρρηκτα συνδεδεµένα µε την έκλυση διοξινών και εκατοντάδων άλλων τοξικών ουσιών στο περιβάλλον.
Οι υπέρμαχοι της κατασκευής των εργοστασίων καύσης υποστηρίζουν ότι το όφελος από τη λειτουργία τέτοιων μονάδων θα είναι διπλό: θα μειώσουν τον όγκο των σκουπιδιών και θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Ωστόσο, δεν αναφέρουν το πλήθος μειονεκτημάτων που έχουν εντοπιστεί από τέτοια έργα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Καµιά άλλη τεχνολογία δεν έχει συνδεθεί τόσο άρρηκτα µε την παραγωγή και έκλυση διοξινών όσο η τεχνολογία της καύσης αποβλήτων. Εκτιµάται ότι το 40-80% των συνολικών εκλύσεων διοξινών σε πολλές βιοµηχανικές χώρες προέρχεται από εργοστάσια καύσης αποβλήτων. Στις ΗΠΑ, για παράδειγµα, πάνω από το 70% του συνόλου των διοξινών προέρχεται από εστίες καύσης. Τουλάχιστον 19 τοξικά µέταλλα έχουν ανιχνευτεί στις αέριες εκποµπές των εργοστασίων καύσης ανά τον κόσµο.

Επιπλέον, τα σύγχρονα εργοστάσια καύσης αποτελούν πανάκριβη και συχνά απαγορευτική επιλογή, σε σχέση µε εναλλακτικές µεθόδους διαχείρισης. Η υψηλή επένδυση που απαιτείται έχει οδηγήσει συχνά πολλές δηµοτικές αρχές σε οικονοµική κρίση και στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ενώ η ίδια η καύση δεν εξαφανίζει τα απόβλητα και δεν εξαλείφει τους ρύπους. Ιδιαίτερα υψηλά είναι και τα λειτουργικά κόστη αυτών των εργοστασίων.

Σε παγκόσµιο επίπεδο, η καύση των αποβλήτων θεωρείται η σηµαντικότερη πηγή έκλυσης διοξινών, ενώ ταυτόχρονα ευθύνεται για ένα σηµαντικό ποσοστό των εκλύσεων υδραργύρου στο περιβάλλον. Η εφαρµογή αντιρρυπαντικής τεχνολογίας έχει απλώς ως αποτέλεσµα τη µεταφορά του προβλήµατος από την ατµόσφαιρα στο έδαφος και τα νερά. Επιπλέον, η καύση δηµιουργεί λιγότερες θέσεις εργασίας σε σχέση µε άλλες µεθόδους διαχείρισης, όπως για παράδειγµα η ανακύκλωση.

Στη θεωρία, η καύση των αποβλήτων περιγράφεται ως µία µέθοδος για τη µετατροπή σύνθετων οργανικών ενώσεων σε διοξείδιο του άνθρακα και νερό. Αυτό δεν σηµαίνει βέβαια ότι η καύση (ή όποια άλλη θερµική επεξεργασία) δηµιουργεί ή καταστρέφει την ύλη. Αλλάζει απλώς τη χηµική σύνθεση και µεταβάλλει την τοξικότητα των καιγόµενων ουσιών. Ακόµη κι αν υπήρχε τεχνικά η δυνατότητα της πλήρους ή τέλειας καύσης, θα παρέµενε το πρόβληµα των εκποµπών του διοξειδίου του άνθρακα (CO2), το οποίο αποτελεί το κυριότερο αέριο του θερµοκηπίου και το οποίο ευθύνεται για την αποσταθεροποίηση της ατµόσφαιρας του πλανήτη και τις εν εξελίξει κλιµατικές αλλαγές.

Παράλληλα µε τις αέριες εκποµπές, κάθε εργοστάσιο καύσης παράγει επίσης στερεά τοξικά απόβλητα (µε τη µορφή σκουριάς και τέφρας), καθώς και τοξικά υγρά απόβλητα, τα οποία βέβαια απαιτούν ειδική διαχείριση. Όσο πιο αναπτυγµένα συστήµατα αντιρρύπανσης διαθέτει ένα εργοστάσιο καύσης αποβλήτων, τόσο περισσότερες τοξικές ουσίες συσσωρεύονται στα υγρά και στερεά απόβλητα και τόσο δυσκολότερη και ακριβότερη γίνεται η διαχείρισή τους. Εκείνο που δεν αναφέρεται όταν εξυμνούνται τα οφέλη από ένα τέτοιο έργο, είναι πως κάθε εργοστάσιο καύσης συνοδεύεται και από µία χωµατερή τοξικών για να εναποτεθούν τα τοξικά υπολείμματα της καύσης.

Πηγή: Greenpeace, Τα Νέα, TVXS.GR

Η ισπανική δικαιοσύνη κατά των «Έξι» του Μπους

Η ισπανική δικαιοσύνη αποφάσισε να προχωρήσει σε έρευνα για ποινικές ευθύνες του πρώην Γενικού Εισαγγελέα των ΗΠΑ, Alberto Gonzales και πέντε κορυφαίων συνεργατών του, για το ρόλο τους στους βασανισμούς τους οποίους υπέστησαν πέντε Ισπανοί πολίτες που κρατήθηκαν στο Γκουαντάναμο. Η απόφαση αυτή αναμένεται να ανακοινωθεί σύντομα και επίσημα από τη Μαδρίτη.

Εκτός από τον Alberto Gonzales, η υπόθεση αφορά τον δικαστή του ανώτατου εφετείου και πρώην βοηθό γενικού εισαγγελέα, Jay Bybee, τον καθηγητή Νομικής του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνια και πρώην βοηθό γενικού εισαγγελέα, John Yoo, τον πρώην γενικό σύμβουλο και νυν νομικό σύμβουλο της Chevron ,William J. Haynes II, τον προσωπάρχη του πρώην Αντιπροέδρου των ΗΠΑ Dick Cheney και πρώην υφυπουργό Άμυνας Douglas J. Feith.

Οι έξι κατηγορούμενοι κατηγορούνται ότι έδωσαν το πράσινο φως για το βασανισμό και την κακομεταχείριση κρατουμένων σε κέντρα των ΗΠΑ στα πλαίσια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Οι κατηγορίες προέκυψαν στα πλαίσια της υπόθεσης που βρίσκεται ενώπιων του δικαστηρίου για τις κατηγορίες τρομοκρατίας που βαραίνουν πέντε Ισπανούς πολίτες που κρατήθηκαν στο Γκουαντάναμο.

Η υπόθεση ξεκίνησε με την πρόταση ομάδας δικηγόρων προς το δικαστήριο για διερεύνηση ποινικών ευθυνών των έξι Αμερικανών αξιωματούχων σε αυτή την υπόθεση. «Οι παρεχόμενες αποδείξεις είναι περισσότερο από αρκετές για να δικαιολογήσουν μια πιο διεξοδική έρευνα» δήλωσε μέλος της ομάδας των δικηγόρων.

Η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια του δικαστή Garzón, ο οποίος έγινε γνωστός καθώς κίνησε διαδικασίες κατά του δικτάτορα της Χιλής Augusto Pinochet και άλλων υψηλόβαθμων αξιωματούχων του. Αρχικά, ο δικαστής Garzón πρωτοστάτησε στην απαγγελία κατηγοριών σχετικές με τρομοκρατία κατά των πέντε Ισπανών και γι’ αυτό το λόγο αναμένεται να του ζητηθεί να παραδώσει την υπόθεση στον δικαστή Ismail Moreno, ο οποίος χειρίζεται την έρευνα για κατηγορίες απαγωγής κατά της CIA.

Η επίσημη ανακοίνωση για την έρευνα καθυστέρησε για μετά την εορτή του Πάσχα των καθολικών ώστε να μην αναμιχθεί με μια σειρά συναντήσεων ανάμεσα στον Αμερικανό πρόεδρο Barack Obama και τον Ισπανό πρωθυπουργό Jose Zapatero. Ωστόσο, η αμερικανική κυνέρνηση βρίσκεται σε σταθερή επικονωνία με την ισπανική για την υπόθεση. Λίγο μετά την κατάθεση της αίτησης, στις 17 Μαρτίου, ο εισαγγελέας Javier Zaragoza προσκλήθηκε στην αμερικανική πρεσβεία στη Μαδρίτη προκειμένου να ενημερώσει μέλη της πρεσβείας για την υπόθεση. Οι Ισπανοί εισαγγελείς ενημέρωσαν τις ΗΠΑ ότι θα ανέστειλαν την έρευνά τους αν οι Αμερικανοί ομόλογοί τους επιθυμούσαν να διενεργήσουν δίκη τους έρευνα για το θέμα, πίεσαν για να μάθουν αν εκκρεμούσε κάποια τέτοια έρευνα αλλά δεν έλαβαν απάντηση από την αμερικανική πλευρά.

Παρόλο που η Ισπανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και αρχικά υποστήριζε τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» της κυβέρνησης Μπους, με συνεισφορά στρατευμάτων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, οι σχέσεις με την προηγούμενη κυβέρνηση παρήκμασαν από την ανάληψη του πρωθυπουργικού θώκου από τον Zapatero, ο οποίος έδρασε γρήγορα για την απόσυρση των ισπανικών στρατευμάτων από το Ιράκ.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογική καμπάνιας του ο υποψήφιος των ρεπουμπλικάνων John McCain, χαρακτήρισε την Ισπανία ως ένα εχθρικό κράτος. Πρόσφατα οι ΗΠΑ και η Ισπανία διαπληκτιστήκαν για την απόφαση της δεύτερης να αποσύρει τα στρατεύματά της και από το Κοσσυφοπέδιο. Τόσο ο Zapatero όσο και ο Obama όμως έχουν δώσει προτεραιότητα στη βελτίωση των σχέσεων των δυο παλιών συμμάχων. Οι ισπανικές εφημερίδες χαιρέτισαν το γεγονός ότι κατά την πρόσφατή του επίσκεψη του αμερικανού προέδρου στην Ευρώπη, αποκάλεσε τον Ισπανό πρωθυπουργό «καλό του φίλο» τρεις φορές, σε αντίθεση με τις ψυχρές συναντήσεις Bush – Zapatero.

Τόσο η Ουάσινγκτον όσο και η Μαδρίτη εμφανίζονται αποφασισμένες να μην επιτρέψουν στην έρευνα που εκκρεμεί να μπει εμπόδιο στις βελτιωμένες σχέσεις των δυο χωρών και επιθυμούν αμφότερες μια συντονισμένη οικονομική πολιτική για την αντιμετώπιση της τρέχουσας οικονομικής κρίσης. Με την έρευνα σε εξέλιξη αυτό θα είναι κάτι περισσότερο από πρόκληση.

Οι «Έξι» του Bush κατάφεραν να δημιουργήσουν μια νομική μαύρη τρύπα μέσα από την οποία μπορούσαν να εφαρμόσουν τις πολιτικές τους μακριά από τα εξονυχιστικά βλέμματα των δικαστηρίων και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Κατά πάσα πιθανότητα πραγματοποίησαν πολλούς από τους στόχους τους, αλλά μπήκε στη μέση ο νόμος των αθέλητων συνεπειών. Αν τα αμερικανικά δικαστήρια δεν επιληφθούν του θέματος λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας, τα δικαστήρια άλλων χωρών εμφανίζονται πρόθυμα να αναλάβουν αυτά το έργο.

Πηγή: Information Clearing House Νέο παράθυρο
Φωτογραφία: Flickr/ user publik15 Νέο παράθυρο
TVXS

Κούνεβα, Πετρούλα και βία

Πρόκειται για δύο περιπτώσεις προφανούς κοινωνικής βίας, οι οποίες λόγω συγκυριών έχουν γίνει ευρύτατα γνωστές. Πριν τη δω στο γυαλί, είχα διαβάσει το όνομά της χίλιες φορές. Eνα ακόμα τηλεοπτικό προϊόν, σκέφτηκα, με ημερομηνία λήξης αλλά και με πλούσιο παρόν προβολής. Από την άλλη, πόση σεξουαλική στέρηση, πόση μοναξιά κρύβει αυτή η αγέρωχη, ανδροκρατική κοινωνία μας ώστε να τρελαίνεται κυριολεκτικά από τέτοιες περιπτώσεις; Σήμερα η Πετρούλα, προχθές η Τζένη (Χειλουδάκη) ή η Πέπη. Δίπλα τους τα ημίγυμνα κοριτσόπουλα του Θέμου, ενός ακόμα πυλώνα της σοφτ πορν διασκέδασης των καταπιεσμένων μικροαστών. Οι έμποροι της εικόνας έχοντας προ οφθαλμών έναν πήχυ τόσο χαμηλό δεν χρειάζεται καν να κουραστούν για να έχουν «επιτυχίες». Κι έρχομαι στην Κούνεβα. Την προσωποποίηση των συλλογικών και ατομικών τύψεών μας ως προς το φαινόμενο της εκμετάλλευσης και κακοποίησης μεταναστών. Εμείς που κάποτε αιμορραγούσαμε οικονομικούς μετανάστες σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία, σήμερα έχουμε καταστεί διαμετακομιστικός κόμβος φοβισμένων ψυχών και γιαλαντζί μητρόπολη που υποδέχεται τους παρίες του κόσμου για να χτίσουν την ευμάρειά της. Τον πλουτισμό μας τον στηρίζουν σχεδόν αποκλειστικά τα φθηνά εργατικά χέρια. Οσο για τα ερωτικά μας προβλήματα, φροντίζουν οι μαφίες του πρώην σοβιετικού παραδείσου και μερικά επίλεκτα μέλη της ΕΛ.ΑΣ. Το μαρτύριο της Κούνεβα, πρωτοφανές και σε σύλληψη και σε εκτέλεση. Την υποχρέωσαν να πιει βιτριόλι, κατακαίοντας οισοφάγο, φωνητικές χορδές και πεπτικό σύστημα, ενώ της έκαψαν συγχρόνως το πρόσωπο προκαλώντας μερική τύφλωση. Ποιοι; Προφανώς μπράβοι αυτού του δικτύου που λυμαίνεται εργολαβίες του Δημοσίου, χρησιμοποιώντας ως καθαρίστριες τις αποδοτικές και υποταγμένες μετανάστριες. Εξαίρεση η Κούνεβα. Η οποία ζήτησε εργατικά δικαιώματα σε έναν εργασιακό μεσαίωνα και τιμωρήθηκε αποτρόπαια. Οποιαδήποτε άλλη αστυνομία του κόσμου θα είχε συλλάβει εντός 48 ωρών εκτελεστές και ηθικούς αυτουργούς. Η δική μας, μετά από μήνες, ομφαλοσκοπεί. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, ασχολείται με τον καιρό. Σαν την Πετρούλα.

manostefanidis.blogspot.com

ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ

Έτσι έγραφε ο τοίχος σε μία γκαλερί της Νικαράγουας πριν από έξι μήνες, κι από δίπλα ήταν δεμένος ένας κοκαλιάρης σκύλος που ποτέ του δε φαντάστηκε ότι θα γινόταν τόσο διάσημος.

Θορυβημένος από την υστερία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο τις τελευταίες ημέρες σχετικά με την υπόθεση, αποφάσισα να ερευνήσω αν ευσταθούν οι κατηγορίες για κακοποίηση του ζώου - κυρίως προκειμένου να διαπιστώσω αν είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση των απανταχού φιλόζωων. Ευτυχώς, δεν ήμουν ο μόνος. Οφείλω να συγχαρώ τον Arkoudos, τoν Urfurslaag, τον π, τη Lolita, τον antidrasi&sex, τoν Chumba, τoν Justanothergoneoff, καθώς και όλους όσους είχαν το θάρρος και την ψυχραιμία να διατυπώσουν επιφυλάξεις απέναντι σε κραυγές και φήμες που ανακυκλώνονται και προωθούνται σε αμέτρητα mails και posts χωρίς κανείς τελικά να μπει στον κόπο να διασταυρώσει αν ισχύουν ή όχι. Και τι ανακαλύψαμε λοιπόν μετά από τόσο ψάξιμο; Μέχρι αυτή τη στιγμή, τίποτα ιδιαίτερο. Πουθενά δεν καταφέραμε να επιβεβαιώσουμε με αδιάψευστα πειστήρια (προερχόμενα από έγκυρες πηγές) ότι συνέβη κάτι παραπάνω από το εξής:

Ένας καλλιτέχνης έδεσε έναν αδέσποτο σκύλο σε μία γκαλερί για τρεις-τέσσερις ώρες. That’s all.

Όλα τα υπόλοιπα (ότι δεν τον τάιζε, ότι τον κακοποίησε ο ίδιος, ότι είπε πως το σκυλί θα πέθαινε ούτως ή άλλως, κλπ) στηρίζονται σε εντελώς αναξιόπιστες πηγές και μένουν να αποδειχτούν. Προς το παρόν πάντως, απέχουν πάρα πολύ από μια τέτοια προοπτική. Για περισσότερες λεπτομέρειες, διαβάστε το προηγούμενο μου post και τα σχόλια.

Στις ενστάσεις των φιλόζωων ότι θίχτηκε η αξιοπρέπεια του ζώου επειδή εκτέθηκε σαν αντικείμενο τέχνης, η απάντηση είναι ότι σαν αποτέλεσμα αυτής της καθαρά συμβολικής πράξης ευαισθητοποιήθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο για το θέμα της αξίας που έχει η ζωή κάθε πλάσματος - πράγμα που δεν θα συνέβαινε έτσι και ο καλλιτέχνης είχε απλά μαζέψει το σκυλάκι για να το πάει σπίτι του. Ακόμα κι αν ισχύει το γεγόνός ότι ο Nativitad πέθανε, το ότι ένας άνθρωπος αντί να τον αφήσει να πεθάνει στο δρόμο τον πήρε και τον περιέθαλψε, παράλληλα αναγκάζοντας τους επισκέπτες αλλά και όλους εμάς να γίνουμε κοινωνοί στο μαρτύριο του, είναι μια πράξη απόλυτα στοργική και σπαρακτική. Αυτό άλλωστε υποδηλώνει και το ψευδώνυμο “Habacuc” του τριαντατριάχρονου (κι όχι πενηντάχρονου) καλλιτέχνη: Αββακούμ, ο 8ος Προφήτης, ο μόνος που ικέτεψε τον Θεό να σταματήσει η βία στον κόσμο, χωρίς να διστάσει μάλιστα να αμφισβητήσει το δίκαιο του Δημιουργού του. Αυτός είναι ο σαδιστής που θέλετε να παλουκώσετε. Ένας γαμημένος ιεραπόστολος. Κι αν πιστεύετε πως έχω άδικο, δεν έχετε παρά να το αποδείξετε.

Στο ερώτημα «μα είναι αυτό τέχνη;» η απάντηση δε μπορεί να είναι παρά μία και μοναδική: «και τι σκατά γνωρίζετε εσείς από τέχνη;» Απολύτως τίποτα δυστυχώς, όπως φάνηκε από τα οργισμένα σχόλια της πλειοψηφίας και τα βλακώδη στερεότυπα που μιλούσαν για “κομπλεξικούς μικροαστούς καλλιτέχνες”, “αρρωστημένα παράσιτα”, “ψυχανώμαλους ψευτοκουλτουριάρηδες” και άλλα γραφικά. Λες και η τέχνη είναι αποκλειστικά κάτι όμορφο και εύπεπτο, και η χρησιμότητά της καθαρά διακοσμητική. Για να είμαι ειλικρινής, εντυπωσιάστηκα με τις αντιδράσεις, καθώς δεν περίμενα ότι θα δω τόση ημιμάθεια και προκατάληψη από ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους διαθέτουν κάποιο πτυχίο… Η πλάκα στο μεταξύ είναι ότι όσο και να βρίσκω δυνατό το μήνυμα του συγκεκριμένου έργου (”Είστε αυτό που διαβάζετε” - κοινώς πρόβατα που πιστεύουν ό,τι τους πει ένας τυχαίος σκύλος), αυτού του είδους η τέχνη ούτε εμένα μου πολυαρέσει. Όπως δε μου πολυαρέσει και το κουνουπίδι βέβαια, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι διατεθειμένος να βασανίσω μέχρι θανάτου όποιον το καλλιεργεί.

Αυτό που εξακολουθούν να μη θέλουν να καταλάβουν όσοι την πάτησαν είναι ότι το θέμα πλέον δεν είναι αν διετέλεσε κάποιο έγκλημα ο senior Vargas ή αν έχουμε να κάνουμε με φάρσα. Το θέμα είναι ότι συμμετέχουμε σ’ ένα έργο τέχνης άθελά μας εμείς οι ίδιοι. “Διαβάζοντας αυτό που είμαστε” (για να παραφράσω τον καλλιτέχνη). Είτε υπογράφοντας νεφελώδεις διαμαρτυρίες λοιπόν, είτε σχολιάζοντας νοσηρές περιγραφές της κόλασης που θεωρούμε ότι δικαιούται ένας άγνωστος, είτε πασχίζοντας να τον υπερασπιστούμε με επιχειρήματα και στοιχεία από τον εξαγριωμένο όχλο. Είτε απλά προσπερνώντας την είδηση με αδιαφορία. Είμαστε και αυτό που δε διαβάζουμε κατά κάποιον τρόπο. Είμαστε αυτό που αγνοούμε – εξαιτίας του τυφλού μίσους που τρέφουμε για οτιδήποτε δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε, ή επειδή δεν έχουμε καν τη δυνατότητα να δούμε ότι υπάρχει κάτι για να κατανοήσουμε. Αυτό που φαίνεται αρκεί. Η κυριολεξία, ανεξάρτητα από το πού προέρχεται η ερμηνεία της.

Είσαι αυτό που διαβάζεις λοιπόν φίλε. Είσαι αυτό που επιλέγεις να πιστεύεις. Τις περισσότερες φορές χωρίς να μπεις στον κόπο να βρεις επιχειρήματα ή να σκαλίσεις τις πηγές και να διασταυρώσεις τις πληροφορίες. Απλά έχεις δίκιο. Το ξέρεις ότι έχεις δίκιο. Επειδή το διάβασες κι αλλού ίσως. Επειδή το είπαν κι άλλοι. Άρα έτσι πρέπει να είναι. Με αυτή τη συλλογιστική βέβαια, η Γη είναι επίπεδη και ολόκληρο το σύμπαν περιστρέφεται γύρω της. Επίσης, οποιαδήποτε γριά ασχολείται με ματζούνια και κάνει παρέα με μαύρες γάτες πρέπει να παραδοθεί στην πυρά. Κατά τ’ άλλα, πίστευε και μη ερεύνα γλυκιά μου. Κι όλα θα πάνε καλά…

Είναι εντυπωσιακό το ότι σε μία χώρα που καυχιέται ότι γέννησε τον πολιτισμό οι σημερινοί κάτοικοί της απέχουν τόσο πολύ από το νόημα του. Συγγνώμη αν ακούγομαι ελιτιστής, αλλά η στάση της εγχώριας Βλακόσφαιρας απέναντι στο τι συμβολίζει η τέχνη και ποιοί είναι οι λόγοι ύπαρξης της με σαστίζει. Μου φαίνεται αδιανόητο επειδή εγώ δεν κατανοώ τους νόμους της κβαντομηχανικής να σηκωθώ να πάω να κάψω το CERN (το οποίο ψάχνει τη δική του αλήθεια από έναν άλλο δρόμο). Μου φαίνεται παρανοϊκό να μη διοχετεύσω την ευαισθησία μου και την οργή μου ενάντια σε όσους αποδεδειγμένα και κατά συρροήν βασανίζουν ζώα και ανθρώπους. Όμως όχι, για τους Ταλιμπάν της στιγμιαίας φιλευσπλαχνίας δεν φταιει η αδιαφορία των κυβερνήσεων, ούτε η αναλγησία των πολιτών, ούτε κανένας άλλος παράγοντας που προκαλεί τον αργό και επώδυνο θάνατο ολόκληρης της φύσης γύρω μας (κι όχι απλά ενός και μοναδικού σκύλου). Αυτό που πρέπει να φταίει είναι ο παρηκμασμένος καλλιτέχνης και το άρρωστο μυαλό του. Τα ίδια ακριβώς έλεγε κι ο Γκέμπελς για τον Καντίνσκυ, και τι υγιή και όμορφο κόσμο φρόντισε να δημιουργήσει μετά, ε;

Μεταξύ μας, αμφιβάλλω αν ο senior Vargas είχε στο μυαλό του ένα τόσο διαδραστικό πείραμα κι αν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί την πρόσληψή του από το ευρύ κοινό. Δύο εκατομμύρια υπογραφές καλή μου. Με τόσες ρίχνουμε την κυβέρνηση όποτε μας γουστάρει. Και όλες ξοδεύτηκαν για ένα κακόμοιρο σκυλάκι που ίσως…

Καλό Μεσαίωνα λοιπόν παιδιά, και ξυπνήστε με όταν θα πέσει ξανά η Κωνσταντινούπολη για να προλάβω την Αναγέννηση.
nefelikas.wordpress.com

Έρευνα για τα εγκλήματα του Μπους στο Γκουαντάναμο!

Κι όμως υπάρχουν δικαστές που δεν τυφλά δουλικά όργανα κυβερνήσεων. Ο ισπανός δικαστής Baltasar Garzon, συνταράσσει τη διεθνή καθεστηκυία «νομιμότητα» και διέταξε έρευνα για τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στο «κέντρο κράτησης» του Γκουαντάναμο!
Ένας ΔΙΚΑΣΤΗΣ που αψηφάει πλανητάρχες, χωρίς να υπολογίζει κανέναν μπροστά στην απόδοση Δικαιοσύνης (βλέπε CNN).
Δυστυχώς, στη χώρα μας έχουμε Σανιδά!
Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε στο Ελλαδιστάν αν υπήρχαν δικαστές σαν τον Baltasar Garzon;
Που θα βρισκόταν το μισό υπουργικό συμβούλιο;
Που θα βρισκόταν ο υπουργός που μας είπε ότι για τα παιδιά του και για να γλιτώσει την εφορία, έκανε offshore εταιρία;
Που θα βρισκόταν οι υπουργοί που έβαλαν υπογραφή για τα φιλέτα του βατοπεδίου, αλλά και οι καλόγεροι-μεσίτες;
Που θα βρισκόταν αυτοί που έδωσαν διδακτορικό Ιατρικής στην πρωθυπουργική σύζυγο, χωρίς να έχει τελειώσει ιατρική;
Που θα βρισκόταν οι Ζαχόπουλοι, οι κουμπάροι, οι διοικητές των Ασφαλιστικών Ταμείων, οι… οι… οι…
ΠΟΥ;

Έρευνα για τα εγκλήματα του Μπους στο Γκουαντάναμο!

Κι όμως υπάρχουν δικαστές που δεν τυφλά δουλικά όργανα κυβερνήσεων. Ο ισπανός δικαστής Baltasar Garzon, συνταράσσει τη διεθνή καθεστηκυία «νομιμότητα» και διέταξε έρευνα για τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί στο «κέντρο κράτησης» του Γκουαντάναμο!
Ένας ΔΙΚΑΣΤΗΣ που αψηφάει πλανητάρχες, χωρίς να υπολογίζει κανέναν μπροστά στην απόδοση Δικαιοσύνης (βλέπε CNN).
Δυστυχώς, στη χώρα μας έχουμε Σανιδά!
Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε στο Ελλαδιστάν αν υπήρχαν δικαστές σαν τον Baltasar Garzon;
Που θα βρισκόταν το μισό υπουργικό συμβούλιο;
Που θα βρισκόταν ο υπουργός που μας είπε ότι για τα παιδιά του και για να γλιτώσει την εφορία, έκανε offshore εταιρία;
Που θα βρισκόταν οι υπουργοί που έβαλαν υπογραφή για τα φιλέτα του βατοπεδίου, αλλά και οι καλόγεροι-μεσίτες;
Που θα βρισκόταν αυτοί που έδωσαν διδακτορικό Ιατρικής στην πρωθυπουργική σύζυγο, χωρίς να έχει τελειώσει ιατρική;
Που θα βρισκόταν οι Ζαχόπουλοι, οι κουμπάροι, οι διοικητές των Ασφαλιστικών Ταμείων, οι… οι… οι…
ΠΟΥ;
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ sibilla.blogspot.com

Ο ΛΕΝΙΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟ

Αντισημιτισμός σημαίνει το να εχθρεύεσαι τους Εβραίους. Όταν η καταραμένη μοναρχία των τσάρων ζούσε τις τελευταίες της στιγμές προσπάθησε να ξεσηκώσει τους αμόρφωτους εργάτες και αγρότες κατά των Εβραίων. Η αστυνομία του τσάρου, σε συνεργασία με τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης και τους καπιταλιστές, οργάνωσαν πογκρόμ κατά των Εβραίων.
Οι μεγαλοϊδιοκτήτες γης και οι καπιταλιστές προσπάθησαν να στρέψουν το μίσος των εργατών και των αγροτών που βασανιζόντουσαν προς τους Εβραίους. Σε άλλες χώρες, επίσης, συχνά βλέπουμε τους καπιταλιστές να υποθάλπουν το μίσος κατά των Εβραίων για να κλείσουν τα μάτια στους εργαζόμενους, για να αποπροσανατολίσουν την προσοχή τους από τον πραγματικό εχθρό του εργαζόμενου λαού, που είναι το κεφάλαιο.
Το μίσος κατά των Εβραίων διατηρείται μόνο στις χώρες όπου η σκλαβιά στους μεγαλοϊδιοκτήτες και τους καπιταλιστές δημιούργησε αβυσσαλέα άγνοια μεταξύ των αγροτών και των εργατών. Μόνο οι πιο καταπιεσμένοι και μέσα στην άγνοια λαοί μπορούν να πιστέψουν τα ψέματα και τις συκοφαντίες που διαδίδονται για τους Εβραίους. Είναι απομεινάρι της παλαιάς εποχής της φεουδαρχίας, όταν οι ιερείς έκαιγαν αιρετικούς στην πυρά, όταν οι αγρότες ζούσαν σκλάβοι και όταν οι λαοί καταπιέζονταν και ζούσαν σε στερήσεις. Αυτή η παλαιά άγνοια από την εποχή της φεουδαρχίας τελειώνει, τα μάτια του λαού ανοίγουν.
Δεν είναι οι Εβραίοι που είναι ο εχθρός του εργαζόμενου λαού. Οι εχθροί των εργατών είναι οι καπιταλιστές όλων των χωρών. Μεταξύ των Εβραίων υπάρχουν εργάτες και είναι η πλειοψηφία. Είναι τα αδέλφια μας, οι οποίοι, όπως εμείς, καταπιέζονται από το κεφάλαιο, είναι οι σύντροφοί μας στην μάχη για τον σοσιαλισμό. Μεταξύ των Εβραίων υπάρχουν κουλάκοι, εκμεταλλευτές και καπιταλιστές, όπως και μεταξύ των Ρώσων και μεταξύ των λαών όλων των εθνικοτήτων. Οι καπιταλιστές προσπαθούν να προκαλέσουν και υποδαυλίσουν το μίσος μεταξύ των εργατών διαφορετικής θρησκείας, διαφορετικής εθνικότητας και διαφορετικής φυλής. Αυτοί που δεν εργάζονται παραμένουν στην εξουσία με την δύναμη και την ισχύ του κεφαλαίου. Οι πλούσιοι Εβραίοι, οι πλούσιοι Ρώσοι και οι πλούσιοι όλων των χωρών, βρίσκονται σε συμμαχία για να καταπιέσουν, εξαφανίσουν, κλέψουν και σπάσουν την ενότητα των εργατών.
Ντροπή στον καταραμένο τσαρισμό που βασάνισε και καταδίωξε τους Εβραίους. Ντροπή σε αυτούς που υποδαυλίζουν το μίσος εναντίον των Εβραίων, που υποδαυλίζουν το μίσος εναντίον άλλων εθνών.
Ζήτω η αδελφική εμπιστοσύνη και η μαχητική συμμαχία των εργαζομένων όλων των εθνών στην πάλη για την κατάργηση του κεφαλαίου.

*http://www.marxists.org/archive/lenin/works/1919/mar/x10.htm
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ paecenik.blogspot.com

Οι «κουκουλοφόροι» του κ. Σαρκοζί

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Οταν στα μέσα του τελευταίου Δεκέμβρη ένας γάλλος πανεπιστημιακός μας εξηγούσε τον θαυμασμό του για τα ελληνικά ΜΜΕ, υποστηρίζοντας πως τα γαλλικά έντυπα «δεν θα τολμούσαν ποτέ να κρατήσουν απέναντι σ' ένα κίνημα ή μια εξέγερση τη στάση που κρατά η «Ελευθεροτυπία»», τον θεωρήσαμε κάπως υπερβολικό.

Η απόσταση, σκεφτήκαμε, οδηγεί συχνά στην εξιδανίκευση των πραγμάτων. Ωσπου την περασμένη βδομάδα βρεθήκαμε τυχαία στο Παρίσι και διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι του λόγου το αληθές.

Την Πέμπτη 2 Απριλίου, τα γαλλικά πανεπιστήμια κι ερευνητικά κέντρα έκλειναν δυο ολόκληρους μήνες απεργίας του προσωπικού τους κι αποχής των φοιτητών, ενάντια στις «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης Φιγιόν-Σαρκοζί για τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της ανώτατης παιδείας.

Μια τεράστια διαδήλωση, η ένατη κατά σειράν από τις 2 Φλεβάρη, ξεκίνησε από το Πάνθεο κι ανεβαίνοντας το Μπουλβάρ Σεν Μισέλ κατευθύνθηκε στη συνέχεια προς την πρωθυπουργική κατοικία στο μέγαρο Ματινιόν. Το μήκος της ήταν κάμποσα χιλιόμετρα, τα μπλοκ χαρακτηρίζονταν από εξαιρετική ζωντάνια κι αποφασιστικότητα.

Ολοι κατά του νόμου

Γεγονός πρωτόγνωρο για τα γαλλικά πανεπιστημιακά πράγματα: στο πεζοδρόμιο έχουν κατέβει όχι μόνο οι «συνήθεις ταραξίες» ή τα φύσει θερμόαιμα φοιτητικά νιάτα, αλλά και οι δεξιές συνδικαλιστικές οργανώσεις, ακόμη κι οι ίδιοι οι πρυτάνεις των ΑΕΙ. Η σύγκρουση με την κυβέρνηση και την υπουργό Ανώτατης Παιδείας, Βαλερί Πεκρές, είναι μετωπική, όπως μετωπική είναι και η επίθεση των τελευταίων στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Πέτρα του σκανδάλου, ο νόμος του 2007 «για την ελευθερία και τις ευθύνες των πανεπιστημίων» (γνωστός ως «νόμος L.R.U.»), που μετατρέπει τα ΑΕΙ σε επιχειρήσεις με άμεσο στόχο (και βασικό κριτήριο της λειτουργίας τους) το κέρδος, συρρικνώνοντας ταυτόχρονα τη συλλογική λειτουργία των πανεπιστημιακών οργάνων και παραχωρώντας έκτακτες εξουσίες στους προέδρους- μάνατζερ, αρμόδιους για το ξεκαθάρισμα των ιδρυμάτων απ' το πλεονάζον προσωπικό.

Συνοδευόμενη από δραστικές περικοπές των κρατικών κονδυλίων και πίεση προς τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα ν' αναζητήσουν σπόνσορες από τον χώρο του ιδιωτικού μεγάλου κεφαλαίου, η «μεταρρύθμιση» αυτή επιχειρείται να νομιμοποιηθεί στα μάτια της κοινής γνώμης με τις συνήθεις καταγγελίες για το «δημοσιοϋπαλληλίκι» και την «ανικανότητα» των πανεπιστημιακών.

Δεν λείπουν ούτε οι -τόσο γνωστές και στα καθ' ημάς- ιερεμιάδες για τη «χαμηλή» ταξινόμηση των ιδρυμάτων της χώρας στην (αμφιλεγόμενη) διεθνή «κλίμακα της Σαγκάης» ή οι καταγγελίες της παράλογης «ιδιαιτερότητας» των γαλλικών ΑΕΙ σε σχέση με τον πανευρωπαϊκό κορσέ του «μοντέλου της Μπολόνια».

* Οι πανεπιστημιακοί θίγονται άμεσα από τον αναπροσανατολισμό της έρευνας με βάση τις άμεσες προτεραιότητες του ιδιωτικού τομέα. Οσοι ερευνητές ασχολούνται με «μη παραγωγικές» δραστηριότητες, που δεν ενδιαφέρουν τους μελλοντικούς χρηματοδότες, θα μετατάσσονται (ως «τιμωρία») στις αίθουσες διδασκαλίας. Για το 2009 προβλέπεται περικοπή 900 θέσεων εργασίας και έπεται συνέχεια.

* Περικοπές, όμως, προβλέπονται και στο διδακτικό προσωπικό. Για την επόμενη πενταετία έχει ανακοινωθεί η κατάργηση 80.000 θέσεων στη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε ολόκληρη τη Γαλλία.

* Οι φοιτητές έχουν κι αυτοί κάθε λόγο ν' ανησυχούν, καθώς ο L.R.U. καταργεί τα ενιαία κριτήρια εισόδου στο πανεπιστήμιο, επιτρέποντας π.χ. σε κάθε μάνατζερ να θεσπίσει τα δίδακτρα της αρεσκείας του (ενώ τώρα για την εγγραφή πληρώνουν όλοι 300 ευρώ). Ταυτόχρονα, η θέσπιση της κατοχής μάστερ ως απαραίτητης προϋπόθεσης για τη συμμετοχή στον διαγωνισμό πρόσληψης δασκάλων και καθηγητών, υποβαθμίζει άμεσα τα αντίστοιχα «απλά» πτυχία.

* Το διοικητικό και τεχνικό προσωπικό δίνει τέλος τη δική του μάχη, καθώς η υπουργός έχει δηλώσει ότι τα ΑΕΙ πρέπει να εκχωρήσουν όσες δραστηριότητές τους «δεν βρίσκονται στην καρδιά της αποστολής της δημόσιας υπηρεσίας» σε ιδιώτες εργολήπτες.

Αντί να απασχολούν δηλαδή καθαρίστριες, τεχνικούς ή νοσηλευτές ως υπαλλήλους, να καταφεύγουν στις υπηρεσίες ιδιωτών εργολάβων. Τι σημαίνει αυτή η τελευταία «μεταρρύθμιση» για τις εργασιακές σχέσεις το ξέρουν και οι πέτρες πια στη χώρα μας μετά την τραγική υπόθεση Κούνεβα.

Ολοι αυτοί έδωσαν δυναμικά το «παρών» και στο συλλαλητήριο της 2ας Απριλίου. Μπροστά μπροστά πήγαινε το μπλοκ των βιβλιοθηκάριων - εργατών - τεχνικών, διοικητικών και υγειονομικών υπαλλήλων (BIATOSS) κι ακολουθούσαν πανεπιστημιακοί και φοιτητές ανά ίδρυμα. Τα χάπενινγκ πολλά, από την αυτοσχέδια διασκευή παραδοσιακών τραγουδιών μέχρι θεατρικά μασκαρέματα.

Ντυμένοι σαν γιάπηδες, μια ομάδα ερευνητών οργάνωσε π.χ. εικονική «αντιδιαδήλωση» στην πλατεία Ζισιέ, με «ακραία» συνθήματα υπέρ της κυβερνητικής πολιτικής («ναι στην επιλογή με βάση τα φράγκα») και κατά των «τεμπέληδων» πανεπιστημιακών και φοιτητών της χώρας.

Από τα πιο ευφάνταστα μπλοκ ξεχωρίσαμε αυτό του Εθνικού Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών (INALCO), με τον πρύτανή του ντυμένο βασιλιά, κινέζικα πανό να καταγγέλλουν την «επιστροφή των μανδαρίνων» και συνθήματα κατά του νόμου σε διάφορες γλώσσες - από γιαπωνέζικα μέχρι ελληνικά.

Η σιωπή των ΜΜΕ

Επιπλέον, οι διαδηλωτές είχαν πλακάτ ή ταμπελίτσες που γνωστοποιούσαν στο κοινό ότι, βάσει του νέου καθεστώτος, τα μαθήματα προσφέρονται στο εξής χάρη στη «γενναιοδωρία» συγκεκριμένων μεγάλων εταιρειών - ως επί το πλείστον, των ίδιων που έχουν ένα βεβαρημένο μητρώο στις αντίστοιχες περιοχές (Shell στη Νιγηρία, Total στη Γροιλανδία, Nike και Union Carbide στην Ινδία κ.ο.κ).

Ελληνικού ενδιαφέροντος, τέλος, ήταν και το φοιτητικό πανό το οποίο καλούσε σε μίμηση των πιο πρόσφατων αγωνιστικών παραδειγμάτων: «Γουαδελούπη παντού» και, αντί για «greve generale», (δηλαδή «γενική απεργία») «Grece gererale»...

Οταν ξεφυλλίσαμε τις εφημερίδες της επομένης, για να δούμε πώς κάλυψαν την πορεία, μείναμε άφωνοι.

- Η έγκυρη «Μοντ» απαξίωσε π.χ. ν' αφιερώσει έστω και μία σειρά στο γεγονός. Βέβαια η πάλαι ποτέ κεντροαριστερή αυτή εφημερίδα, που άφησε εποχή με την ισορροπημένη κάλυψη του Μάη του '68, σήμερα βρίσκεται στα χέρια ενός εμπόρου όπλων και στηρίζει τον Σαρκοζί. Ακόμη κι έτσι, όμως, η απουσία οποιουδήποτε ρεπορτάζ στο φύλλο της 3ης Απριλίου βγάζει μάτι!

- Η παραδοσιακή δεξιά «Φιγκαρό» υπήρξε πιο γενναιόδωρη: τρεις ολόκληρες σειρούλες, σ' ένα μονόστηλο στον πάτο της ένατης σελίδας, μας πληροφορούσαν πως «ύστερα από δυο μήνες κινητοποίησης, η πανεπιστημιακή μεμψιμοιρία εμμένει. Κάμποσες χιλιάδες εκπαιδευτικοί και φοιτητές, εκ των οποίων 7.000 στο Παρίσι, παρήλασαν χθές, ενώ 20 με 30 πανεπιστήμια παραμένουν ταραγμένα».

- Οσο για την πάλαι ποτέ ακροαριστερή και νυν σοσιαλφιλελεύθερη «Λιμπερασιόν», ιδιοκτησίας πλέον του μεγιστάνα Ρότσιλντ, αφιέρωσε μεν μια ολόκληρη σελίδα στο θέμα, τη μερίδα ωστόσο του λέοντος στο ρεπορτάζ καταλαμβάνει η γκρίνια ανώνυμων πανεπιστημιακών για τις αρνητικές επιπτώσεις της κινητοποίησης στην εικόνα των γαλλικών ΑΕΙ.

- Επιστρέφοντας στην Αθήνα, διαπιστώσαμε πως την ίδια στάση κράτησαν και τα βασικά ειδησεογραφικά πρακτορεία. Η διαδήλωση του Παρισιού δεν αποτυπώθηκε π.χ. σε καμία απολύτως από τις φωτογραφίες που έστειλαν εκείνη την ημέρα από τη Γαλλία το Ρόιτερ και το Ασοσιέιτιντ Πρες.

- Οσο για το Γαλλικό Πρακτορείο, αυτό προτίμησε αντί για την είδηση να μεταδώσει ένα ρεπορτάζ για τα προβλήματα που η απεργία προκαλεί στους ξένους φοιτητές!

Δεν επρόκειτο για εξαίρεση αλλά, όπως μας εξήγησαν, για τον κανόνα της αντιμετώπισης του πανεπιστημιακού κινήματος από τα γαλλικά ΜΜΕ. Τα τελευταία αποφεύγουν να καλύψουν ακόμη και «πιασάρικα», θεαματικά συμβάντα, όπως οι οδομαχίες μιας μερίδας φοιτητών με τα ΜΑΤ στην «ουρά» κάποιων διαδηλώσεων.

Στις 2 Απριλίου, αυτή η διατεταγμένη σιωπή δεν αφορούσε άλλωστε μόνο το επίσημο μεσημεριανό συλλαλητήριο. Το ίδιο βράδι, τα λεωφορεία απ' το Μονπαρνάς προς το Καρτιέ Λατέν (σε κατεύθυνση δηλαδή πολύ διαφορετική απ' αυτή της πορείας) δεν κυκλοφορούσαν. Ως επίσημος λόγος της ακινητοποίησης φερόταν κάποια «διαδήλωση», μάταια όμως θα προσπαθούσε κανείς να μάθει από τα κανάλια και τις εφημερίδες τι συνέβη.

«Ενημερωθείτε!»

Προφανώς, η αίσθηση της υποβόσκουσας κοινωνικής έντασης είναι τέτοια, ώστε να υπάρχουν φόβοι πως ακόμη και μια «αρνητική» κάλυψη της αναταραχής θα προκαλούσε θετικές αντιδράσεις σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Η σιωπή των μέσων «ενημέρωσης» θεωρείται αντίθετα πρόσφορο μέσο για τον «επικοινωνιακό» στραγκαλισμό των κινητοποιήσεων. Οπως περίπου έγινε, δηλαδή, και με το ξαφνικό κόψιμο των «ζωντανών συνδέσεων» στο δικό μας Δεκέμβρη.

Μια τέτοια στρατηγική θα μπορούσε ίσως να λειτουργήσει, υπό την προϋπόθεση όμως ότι η ενημέρωση του κοινού προέρχεται αναγκαστικά και μόνο από τα επίσημα ΜΜΕ.

Στην πραγματικότητα, απλώς συμβάλλει στην πλήρη απαξίωση της όποιας φερεγγυότητας εφημερίδων και καναλιών. Οι ίδιοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι το ξέρουν καλά και οικοδομούν τον δικό τους, εναλλακτικό πόλο πληροφόρησης του κοινού.

«Ενημερωθείτε!» διαβάζουμε π.χ. σε προκήρυξη που οι διαδηλωτές μοίραζαν. «Ο τύπος, η τηλεόραση και το ραδιόφωνο δεν σας αφηγούνται όλα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία εδώ κι οκτώ εβδομάδες απεργίας στα περισσότερα πανεπιστήμια: εβδομαδιαίες διαδηλώσεις, διοικητικές παραιτήσεις, μπλόκα, καταλήψεις, δυναμικές ενέργειες, συνελεύσεις κι εναλλακτικά μαθήματα. Σας αφηγούνται κυρίως μύθους: ψεύτικες διαπραγματεύσεις και ψεύτικες παραχωρήσεις. Ερευνητές, εκπαιδευτικοί, διοικητικοί, τεχνικοί, φοιτητές, υποψήφιοι διδάκτορες, βιβλιοθηκάριοι, όλοι έχουν κινητοποιηθεί κι απελπιστεί απ' τον παραλογισμό μιας μεταρρύθμισης που άσχημα κυοφορήθηκε κι άσχημα εφαρμόζεται, και η οποία απορρίπτεται από το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας».

Ως εναλλακτική (στην πράξη, μοναδική) πηγή πληροφόρησης για το κίνημα, η προκήρυξη παραθέτει τις διευθύνσεις ιστοσελίδων και μπλογκ που παρουσιάζουν τις θέσεις, την επιχειρηματολογία και τις δραστηριότητες των απεργών.

Ιός Κυριακής Ελευθεροτυπία - 2009-04-12