Ταυτότητα εναντίον διαφορετικότητας

Ο αετός πετάει στον αέρα και του ελεύθερου ανθρώπου όλη η γή είναι πατρίδα
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Η απόρριψη της ηθικής ταυτότητας των μεταναστών

Αν ο «άλλος» αρχίζει να θεωρείται ηθικά
υποδεέστερος,τότε συνειδητοποιούμε
ότι έχουμε το ελεύθερο να του
συμπεριφερόμαστε με τρόπους
που ήταν ως τώρα απαγορευτικοί
"Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτάζει τον άλλον αφ'υψηλού ΜΟΝΟ όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί" Gabriel Garcia Marquez

Σιδηρά Κυρία

ΣΕ ΜΙΑ από τις πιο πολυσυζητημένες συνεντεύξεις της στο γυναικείο περιοδικό «Woman's Own», το 1987, η Λαίδη Θάτσερ, όπως είναι σήμερα ο τίτλος της, είχε πει τη φράση «αυτό που λέμε κοινωνία, δεν υπάρχει». Οι αντιδράσεις ήταν άμεσες και έντονες. Ομως, η τότε πρωθυπουργός δεν είχε πει εκείνα τα λόγια απερίσκεπτα. Στις προσωπικές της σημειώσεις, μέρος των οποίων επίσης δόθηκαν στη δημοσιότητα, η Θάτσερ έγραψε μερικές σκέψεις της, εν όψει ενός λόγου που θα εκφωνούσε: «Η ηθική είναι προσωπική υπόθεση. Η συλλογική συνείδηση, η συλλογική ευγένεια, η συλλογική πραότητα, η συλλογική ελευθερία, όλα αυτά για μένα δεν υφίστανται. Το να μιλάει κάποιος για κοινωνική δικαιοσύνη, κοινωνική ευθύνη, μια νέα παγκόσμια τάξη, μπορεί να είναι εύκολο και να μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία, αλλά δεν απαλλάσσει τον κάθε έναν από μας από την προσωπική του ευθύνη».