Ο ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ*
Το Ισραήλ εξαπέλυσε χθες έναν ακόμη μη απαραίτητο και αρρωστημένο πόλεμο. Στις 16 Ιουλίου 2006, τέσσερις μέρες μετά την έναρξη του δευτέρου Πολέμου στον Λίβανο, έγραφα: « Κάθε γειτονιά έχει έναν φωνακλά τσαμπουκαλή που δεν πρέπει να του κολλάτε…Παρόλα αυτά κάποιος του μπαίνει. Και η αντίδραση, τι αντίδραση!».
Δυόμιση χρόνια αργότερα, τα λόγια αυτά επαναλαμβάνονται, προς αποτροπιασμό μας, με πρωτοφανή ακρίβεια. Μέσα σε λίγες ώρες το απόγευμα του Σαββάτου, ο ισραηλινός στρατός προχώρησε σε θάνατο και καταστροφή σε κλίμακα που οι ρουκέτες Κασάμ ουδέποτε πλησίασαν όλα αυτά τα χρόνια και η Επιχείρηση βρίσκεται μόλις στην αρχή.
Για μία ακόμη φορά, οι βίαιες αντιδράσεις του Ισραήλ, ακόμη και να υπάρχει δικαιολογία για αυτές, ξεπέρασαν κάθε διάσταση και ξεπερνούν κάθε κόκκινη γραμμή ανθρωπιάς, ηθικής, διεθνούς νομιμότητας και σοφίας.
Αυτό που άρχισε χθες στην Γάζα είναι έγκλημα πολέμου και η ανοησία μιας χώρας. Η πικρή ειρωνεία της ιστορίας: Μία κυβέρνηση που πήγε σε έναν άσκοπο πόλεμο δύο μήνες μετά την συγκρότησή της-ξεκινά έναν άλλο καταδικασμένο πόλεμο δύο μήνες πριν τελειώσει τη θητεία της.
Στο μεσοδιάστημα, η μεγαλοπρέπεια της ειρήνης βρισκόταν στα χείλη της γλώσσας του Εχούντ Όλμερτ, ενός ανθρώπου που ξεστόμισε μερικές από τις πιο θαρραλέες λέξεις που ακούστηκαν ποτέ από πρωθυπουργό. Η μεγαλοπρέπεια της ειρήνης στα χείλη της γλώσσας του και δύο άσκοποι πόλεμοι στην θήκη. Μαζί του και ο υπουργός άμυνας Εχούντ Μπαράκ, ο ηγέτης του αποκαλούμενου δήθεν αριστερού κόμματος, που παίζει τον ρόλο του βασικού συνεργού στο έγκλημα.
Το Ισραήλ δεν εξήντλησε τις διπλωματικές προσπάθειες πριν ξεκινήσει χθες μία ακόμη τρομακτική εκστρατεία δολοφονιών και καταστροφής. Οι Κασάμ που έπεφταν στις κοινότητες κοντά στην Γάζα ήταν αφόρητοι, παρόλο που δεν προκάλεσαν ποτέ θάνατο. Η απάντηση σε αυτές όμως πρέπει να είναι εντελώς διαφορετική: διπλωματικές προσπάθειες για επιβολή νέας εκεχειρίας, αυτής της ίδιας που αρχικά παραβιάστηκε, μην το ξεχνάμε, από το Ισραήλ όταν χωρίς λόγο βομβάρδισε ένα τούνελ και ύστερα, αν οι προσπάθειες αποτύγχαναν, μία σταδιακή στρατιωτική απάντηση.
Αλλά όχι. Ή όλα ή τίποτα. Ο Ισραηλινός στρατός ξεκίνησε χθες έναν πόλεμο του οποίου ο στόχος, ως συνήθως, είναι η ελπίδα ότι κάποιος μας βλέπει.
Το αίμα θα κυλήσει τώρα σαν νερό. Η πολιορκημένη και εξαθλιωμένη Γάζα, η πόλη των προσφύγων, θα πληρώσει το κύριο τίμημα. Αλλά αίμα χωρίς λόγο θα χυθεί και στην δική μας πλευρά. Μέσα στην ανοησία της, η Χαμάς το προκάλεσε στον εαυτό της και τον λαό της, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την υπεραντίδραση του Ισραήλ.
Η ιστορία της Μέσης Ανατολής επαναλαμβάνεται με αποκαρδιωτική ακρίβεια. Απλώς η συχνότητα αυξάνεται. Αν είχαμε εννέα χρόνια ηρεμίας μεταξύ του Πολέμου του Γιομ Κιπούρ και του Πρώτου Πολέμου στον Λίβανο, τώρα ξεκινάμε πολέμους κάθε δύο χρόνια. Ως εκ τούτου, το Ισραήλ αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει σχέση μεταξύ των δημοσίων σχέσεων που κάνουν λόγο για ειρήνη και της πολεμικής του συμπεριφοράς.
Το Ισραήλ αποδεικνύει ότι δεν πήρε μαθήματα από τον προηγούμενο πόλεμο. Για μία ακόμη φορά, ο πόλεμος αυτός ξέσπασε μέσω ενός φοβιστικά ομοιόμορφου διαλόγου στον οποίο μία φωνή ακούγεται-αυτή που μιλά για επιθέσεις, καταστροφές, πείνα και σκοτωμό, η οποία υποδαύλισε και παρακίνησε την εκτέλεση εγκλημάτων πολέμου.
Για μία ακόμη φορά οι σχολιαστές μπήκαν στα τηλεοπτικά στούντιο χθες και επαινούσαν τα μαχητικά αεροσκάφη που βομβάρδισαν αστυνομικά τμήματα, όπου βρισκόντουσαν αξιωματικοί υπεύθυνοι για την διατήρηση της τάξης στους δρόμους. Για μία ακόμη φορά, καλούσαν να μην υπάρξει υποχώρηση και υπέρ της συνέχισης της επίθεσης. Για μία ακόμη φορά, οι δημοσιογράφοι περιέγραφαν τις φωτογραφίες του κατεστραμμένου σπιτιού στην Νετιβότ ως «δύσκολη σκηνή». Για μία ακόμη φορά, είχαμε το θράσος να παραπονεθούμε για το πώς ο κόσμος μεταδίδει τις εικόνες από την Γάζα. Και για μία ακόμη φορά πρέπει να περιμένουμε μερικές ακόμη ημέρες έως ότου υπάρξει μία εναλλακτική φωνή μέσα από το σκοτάδι, η φωνή της σοφίας και της ηθικότητας.
Σε μια με δύο εβδομάδες, οι ίδιοι αυτοί ειδικοί που ζητούσαν κτυπήματα και περισσότερα κτυπήματα θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους σε επικρίσεις κατά του πολέμου. Και για μία ακόμη φορά θα είναι πολύ αργά.
Οι εικόνες που πλημμύρισαν τις τηλεοράσεις ολόκληρου του κόσμου χθες έδειχναν μία παρέλαση από πτώματα και πληγωμένους που φορτώνονταν από ιδιωτικά αυτοκίνητα που τους μετέφεραν στο μοναδικό νοσοκομείο στην Γάζα, που μπορεί κανείς να το αποκαλεί νοσοκομείο. Ίσως πρέπει για μία ακόμη φορά να θυμηθούμε ότι έχουμε να κάνουμε με μία εξαθλιωμένη, στενή λωρίδα γης, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αποτελείται από παιδιά προσφύγων που έχουν υποστεί σε απάνθρωπα βάσανα.
Για δυόμιση χρόνια, έχουν αποκλειστεί και εξοστρακιστεί από ολόκληρο τον κόσμο. Η γραμμή σκέψης που λέει ότι με τον πόλεμο θα κερδίσουμε νέους συμμάχους στην Λωρίδα, ότι με την κακοποίηση του πληθυσμού και την δολοφονία των παιδιών του θα πλήξουμε την συνείδησή τους και ότι μία στρατιωτική επιχείρηση θα είναι αρκετή για την ανατροπή ενός καθεστώτος που βρίσκεται σε δυσχέρεια και η αντικατάστασή του με ένα άλλο φιλικότερο προς εμάς είναι κάτι περισσότερο από παραφροσύνη.
Η Χεζμπολάχ δεν εξασθένισε εξαιτίας του Δεύτερου Πολέμου στον Λίβανο. Αντιθέτως. Η Χαμάς δεν θα εξασθενήσει εξαιτίας του πολέμου στην Γάζα. Αντίθετα. Βραχυπρόθεσμα, όταν η παρέλαση των πτωμάτων και των τραυματιών τελειώσει, θα φθάσουμε σε μία νέα εκεχειρία, όπως συνέβη μετά τον Λίβανο, ακριβώς όπως θα μπορούσε να είχε γίνει και χωρίς αυτόν τον περιττό πόλεμο.
Εν τω μεταξύ, ας αφήσουμε τον στρατό να νικήσει, όπως λένε. Ένας ήρωας κατά του αδυνάμου, βομβάρδισε δεκάδες στόχους από τον αέρα χθες και οι εικόνες αίματος και φωτιάς σχεδιάζονται για να δείξουν σε Ισραηλινούς, άραβες και ολόκληρο τον κόσμο ότι η δύναμη του τσαμπουκά της περιοχής δεν έχει εξασθενίσει. Όταν ο τσαμπουκάς βρίσκεται σε καταστροφική μανία, κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ απο το paecnik-www.peacenik.blogspot.com
*http://www.haaretz.com/hasen/spages/1050459.html