Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Εργοστάσια καύσης απορριμμάτων: λύση ή νέο πρόβλημα;

Στα τέλη Απριλίου πρόκειται να υπογράψει μνημόνιο συνεργασίας η ΔΕΗ με την ισπανική Urbaser για την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρισμού με πρώτη ύλη επεξεργασμένα απορρίμματα. Ωστόσο, τα στοιχεία ανά τον κόσμο δείχνουν ότι τα εργοστάσια καύσης αποβλήτων είναι αφενός πανάκριβα και αφετέρου άρρηκτα συνδεδεµένα µε την έκλυση διοξινών και εκατοντάδων άλλων τοξικών ουσιών στο περιβάλλον.
Οι υπέρμαχοι της κατασκευής των εργοστασίων καύσης υποστηρίζουν ότι το όφελος από τη λειτουργία τέτοιων μονάδων θα είναι διπλό: θα μειώσουν τον όγκο των σκουπιδιών και θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Ωστόσο, δεν αναφέρουν το πλήθος μειονεκτημάτων που έχουν εντοπιστεί από τέτοια έργα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Καµιά άλλη τεχνολογία δεν έχει συνδεθεί τόσο άρρηκτα µε την παραγωγή και έκλυση διοξινών όσο η τεχνολογία της καύσης αποβλήτων. Εκτιµάται ότι το 40-80% των συνολικών εκλύσεων διοξινών σε πολλές βιοµηχανικές χώρες προέρχεται από εργοστάσια καύσης αποβλήτων. Στις ΗΠΑ, για παράδειγµα, πάνω από το 70% του συνόλου των διοξινών προέρχεται από εστίες καύσης. Τουλάχιστον 19 τοξικά µέταλλα έχουν ανιχνευτεί στις αέριες εκποµπές των εργοστασίων καύσης ανά τον κόσµο.

Επιπλέον, τα σύγχρονα εργοστάσια καύσης αποτελούν πανάκριβη και συχνά απαγορευτική επιλογή, σε σχέση µε εναλλακτικές µεθόδους διαχείρισης. Η υψηλή επένδυση που απαιτείται έχει οδηγήσει συχνά πολλές δηµοτικές αρχές σε οικονοµική κρίση και στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ενώ η ίδια η καύση δεν εξαφανίζει τα απόβλητα και δεν εξαλείφει τους ρύπους. Ιδιαίτερα υψηλά είναι και τα λειτουργικά κόστη αυτών των εργοστασίων.

Σε παγκόσµιο επίπεδο, η καύση των αποβλήτων θεωρείται η σηµαντικότερη πηγή έκλυσης διοξινών, ενώ ταυτόχρονα ευθύνεται για ένα σηµαντικό ποσοστό των εκλύσεων υδραργύρου στο περιβάλλον. Η εφαρµογή αντιρρυπαντικής τεχνολογίας έχει απλώς ως αποτέλεσµα τη µεταφορά του προβλήµατος από την ατµόσφαιρα στο έδαφος και τα νερά. Επιπλέον, η καύση δηµιουργεί λιγότερες θέσεις εργασίας σε σχέση µε άλλες µεθόδους διαχείρισης, όπως για παράδειγµα η ανακύκλωση.

Στη θεωρία, η καύση των αποβλήτων περιγράφεται ως µία µέθοδος για τη µετατροπή σύνθετων οργανικών ενώσεων σε διοξείδιο του άνθρακα και νερό. Αυτό δεν σηµαίνει βέβαια ότι η καύση (ή όποια άλλη θερµική επεξεργασία) δηµιουργεί ή καταστρέφει την ύλη. Αλλάζει απλώς τη χηµική σύνθεση και µεταβάλλει την τοξικότητα των καιγόµενων ουσιών. Ακόµη κι αν υπήρχε τεχνικά η δυνατότητα της πλήρους ή τέλειας καύσης, θα παρέµενε το πρόβληµα των εκποµπών του διοξειδίου του άνθρακα (CO2), το οποίο αποτελεί το κυριότερο αέριο του θερµοκηπίου και το οποίο ευθύνεται για την αποσταθεροποίηση της ατµόσφαιρας του πλανήτη και τις εν εξελίξει κλιµατικές αλλαγές.

Παράλληλα µε τις αέριες εκποµπές, κάθε εργοστάσιο καύσης παράγει επίσης στερεά τοξικά απόβλητα (µε τη µορφή σκουριάς και τέφρας), καθώς και τοξικά υγρά απόβλητα, τα οποία βέβαια απαιτούν ειδική διαχείριση. Όσο πιο αναπτυγµένα συστήµατα αντιρρύπανσης διαθέτει ένα εργοστάσιο καύσης αποβλήτων, τόσο περισσότερες τοξικές ουσίες συσσωρεύονται στα υγρά και στερεά απόβλητα και τόσο δυσκολότερη και ακριβότερη γίνεται η διαχείρισή τους. Εκείνο που δεν αναφέρεται όταν εξυμνούνται τα οφέλη από ένα τέτοιο έργο, είναι πως κάθε εργοστάσιο καύσης συνοδεύεται και από µία χωµατερή τοξικών για να εναποτεθούν τα τοξικά υπολείμματα της καύσης.

Πηγή: Greenpeace, Τα Νέα, TVXS.GR

Δεν υπάρχουν σχόλια: