Ο Στάλιν κατοικεί στον Περισσό.....ακόμα

Ποιοί (τελικά) χαϊδεύουν τα αυτιά (της ηγεσίας) του ΚΚΕ;
από ΕΠΟΧΗ (αναδημοσίευση) απο Indymedia Athens
Ένα κείμενο που παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον αφού ο Τ.Μ. ήταν και υποψήφιος με το "Κ"ΚΕ το 2004 ως μέλος της Κομ. Ανανέωσης τότε.
Του
Τάκη Μαστρογιαννόπουλου

Πρόκειται περί κατάντιας. Η Αλ. Παπαρήγα, ο Δ. Γόντικας, ο Μ. Μαΐλης και μαζί με αυτούς σύσσωμη η ηγεσία του ΚΚΕ, αφού πρώτα εκτέλεσαν για μια ακόμα φορά τον Νικολάϊ Μπουχάριν και την συντριπτική πλειοψηφία της ηγεσίας του κόμματος των μπολσεβίκων την περίοδο της οκτωβριανής επανάστασης, με το περιβόητο κείμενο που φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής για το σοσιαλισμό», ένα ντοκουμέντο-αποθέωση του απεχθούς σταλινικού φαινομένου, στη συνέχεια πρωτοστάτησαν, με αφορμή την μεγαλειώδη έκρηξη της νεολαίας, στην πιο αποκρουστική επίθεση των τελευταίων χρόνων ενάντια σε άλλη δύναμη της αριστεράς με τις θλιβερές δηλώσεις της Αλ. Παπαρήγας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «χαϊδεύει τα αυτιά των κουκουλοφόρων».
Το γεγονός ότι οι επαίσχυντες αυτές δηλώσεις έγιναν, όχι σε κάποια κομματική εκδήλωση, αλλά αντίθετα στο προαύλιο του μεγάρου Μαξίμου, μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, οδηγεί ακόμα και τον πιο καλόπιστο αγωνιστή να συμπεράνει ότι οι δηλώσεις αυτές ήταν προϊόν, αν όχι συνδιαλλαγής, τουλάχιστον πλήρους συμφωνίας του πρωθυπουργού με τη γραμματέα και συνολικά με την ηγεσία του ΚΚΕ στην αντιμετώπιση της κρίσης και της εξέγερσης της νεολαίας. Δεν είναι τυχαίο ότι χωρίς χρονοτριβή σχηματίστηκε ένα «λαϊκό μέτωπο» της συμφοράς, από τον Καρατζαφέρη και σύσσωμο τον εσμό του ΛΑΟΣ μέχρι τον σκληρό πυρήνα του κυβερνώντος κόμματος με επικεφαλής τον Πολύδωρα, αλλά και από τον μονίμως ασχημονούντα Θ. Πάγκαλο του ΠΑΣΟΚ – ο οποίος δεν ντράπηκε να υποστηρίξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καθοδηγεί την «πολιτική αλητεία» - μέχρι τη Λ. Κανέλλη η οποία και ανέλαβε να «εκλαϊκεύσει», με τα πιο κατάπτυστα επιχειρήματα, τη γραμμή του ΚΚΕ στον ηλεκτρονικό τύπο.
Τα μεγάλα κανάλια της τηλεόρασης, το συγκρότημα Λαμπράκη και τα ορφανά του Σημίτη στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, στην ουσία το σύνολο του αστικού κατεστημένου, όχι μόνο κατηγόρησαν, σε όλους του τόνους και με τα πιο αντιδραστικά και χυδαία επιχειρήματα, τον ΣΥΡΙΖΑ, από τον οποίο ζητούσαν συνεχώς δηλώσεις νομιμοφροσύνης, αλλά και χάιδεψαν τα αυτιά της ηγεσίας του ΚΚΕ για τη στάση της στα γεγονότα. Δεν δίστασαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να χαρακτηρίσουν το ΚΚΕ ως το κόμμα της «ευθύνης» και της «σοβαρότητας». Η «Αυριανή», μάλιστα, έφθασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι, λόγω της αδυναμίας της αστυνομίας, το ΚΚΕ πρέπει να αναλάβει την τήρηση της τάξης (!). Ο Β. Καρδάσης σε ένα σημείωμα του στην «Ελευθεροτυπία» (24/12/08) εύστοχα υποστήριξε ότι το αστικό κατεστημένο και οι αμύντορες του «…Δρώντας ως συγχορδία κουκουλοφόρων της Κατοχής δείχνουν με το δάκτυλο τον ένοχο, για να τον οδηγήσουν στην κρεμάλα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο απείθαρχος, ο ατίθασος, ο άσωτος, ο καπετάν-φασαρίας. Το ΚΚΕ, το καλό παιδί, που κοιτάει τη δουλεία του, κάθεται στη γωνία και δεν πειράζει κανέναν».

Το ΚΚΕ, βαθιά συντηρητική δύναμη

Η ηγεσία του ΚΚΕ, παρά το γεγονός ότι μέχρι τότε έκλεινε σε όλες τις πτώσεις τις λέξεις «ανατροπή», «ανυπακοή» και ότι άλλο «ανατρεπτικό» υπάρχει στο λεξιλόγιο, τελικά όχι μόνο τρομοκρατήθηκε από την αιφνιδιαστική έκρηξη της νεολαίας, αυτή που σωστά το σύνολο των διεθνών Μέσων Ενημέρωσης χαρακτήρισε ως εξέγερση – το γεγονός ότι παιδιά 15 χρονών πετούσαν πέτρες σε αστυνομικά τμήματα αποτελεί μόνο μια ένδειξη του βάθους της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης – αλλά και πρωτοστάτησε, ως γνήσιο κόμμα του «νόμου και της τάξης», στο να συγκροτηθεί το μέτωπο των «νοικοκυραίων», ενισχύοντας τα συντηρητικά ανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον υποκινητή για όλα τα «έκτροπα» που εμφανίσθηκαν κατά τη διάρκεια των γεγονότων. Ακόμα και σοβαροί δημοσιογράφοι του αστικού τύπου έμειναν άναυδοι από αυτή τη στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ. Ο Α. Καρακούσης, σε ένα άρθρο του στο «Βήμα», δεν δίστασε να υποστηρίξει ότι «Από κει και πέρα η κυρία Παπαρήγα επιβεβαίωσε ότι το ΚΚΕ αποτελεί την πιο συντηρητική δύναμη της χώρας, ότι εξελίσσεται από κόμμα των επαναστατημένων εργατών σε κόμμα των φοβισμένων μικροαστών που θέλουν ασφάλεια και τάξη…Δεν το καταλαβαίνουν, αλλά οι ορθόδοξοι κομμουνιστές παίζουν τελευταίως στο γήπεδο του κ. Καρατζαφέρη. Με τη διαφορά ότι εκείνος δεν έχει αναστολές να ζητήσει ακόμη και τη σύσταση ειδικών δικαστηρίων για τους νέους που πετάνε πέτρες».
Τις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης η ηγεσία του ΚΚΕ με «επαναστατική» φρασεολογία αντιμετώπιζε το τότε ΚΚΕ-εσωτερικού ως «δεξιά αναθεωρητική ομάδα». Τα γεγονότα είναι γνωστά. Οι «αδιάλλακτοι» της ηγεσίας του ΚΚΕ, η Αλ. Παπαρήγα, ο Δ. Γόντικας, ο Μ. Μαΐλης κλπ όχι μόνον υποστήριξαν σε όλους του τόνους την λεγόμενη «περεστρόϊκα» του Γκορμπατσώφ – αυτή με την οποία, σύμφωνα με τους ίδιους σήμερα, «…το σύστημα των Σοβιέτ εκφυλίστηκε σε αστικό όργανο» - αλλά, και το χειρότερο, σήκωσαν το χέρι του και υπερψήφισαν το έκτρωμα που αποκλήθηκε κυβέρνηση Τζανετάκη. Ο Χ. Φλωράκης υπήρξε σαφής. Το ΚΚΕ συμμετείχε στην κυβέρνηση Τζανετάκη γιατί αυτή «…αποτέλεσε την ασφαλιστική βαλβίδα που εκτόνωσε ακίνδυνα την βαθιά πολιτική κρίση».
Για να είμαστε, βέβαια, δίκαιοι με τη ιστορία την περίοδο που ακολούθησε την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού το ΚΚΕ δεν υπέκυψε στην ιδεολογία του συρμού: στην αποδοχή του νεοφιλελευθερισμού, της «Pax Americana» και της «νέας τάξης πραγμάτων», στην αστική διαχείριση και τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις της λεγόμενης «πληθυντικής αριστεράς». Στην προσπάθεια του, όμως να θέσει διαχωριστικές γραμμές με τις δεξιές πολιτικές και να βρει στο παρελθόν την κόκκινη κλωστή της παράδοσης η ηγεσία του ΚΚΕ επέστρεψε όχι στις καλύτερες παραδόσεις του Λένιν, αλλά στις χειρότερες του Στάλιν.

Απειλή ο ΣΥΡΙΖΑ

Αποκορύφωμα αυτής της ιδεολογικής αναζήτησης είναι η οριστική κατάληξη στο σταλινισμό και η υιοθέτηση των «Θέσεων» για το σοσιαλισμό.
Από μια πρώτη ματιά τα δύο γεγονότα, η δημοσίευση των θέσεων για το «σοσιαλισμό που γνωρίσαμε» και η επίθεση ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα τα δύο αυτά ζητήματα έχουν άμεση αλληλεξάρτηση. Στη βάση τους βρίσκεται η παραδοσιακή «ορθόδοξη» αντίληψη για το κόμμα, τις συμμαχίες, το κράτος, τη μετάβαση στο σοσιαλισμό, κλπ. δηλαδή το σύνολο των αντιλήψεων που χαρακτηρίζει το σταλινισμό ο οποίος βρίσκεται στον αντίποδα του κριτικού, του επαναστατικού μαρξισμού.
Η απειλή που αντιπροσωπεύει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ για το μονοπώλιο του ΚΚΕ στο χώρο της αριστεράς – μια αμφισβήτηση εξ αριστερών στα πρόσφατα γεγονότα και όχι μόνον - έχει συντελέσει ώστε η ηγεσία του ΚΚΕ να χάσει κάθε μέτρο και κάθε όριο στην αντιμετώπιση και την κριτική του. Η αμετροέπεια και ο χύδην λαϊκισμός έχει αντικαταστήσει την παραδοσιακή μαρξιστική κριτική. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυθαίρετα τον αποκαλεί, είναι σύμφωνα με την Α. Παπαρήγα κόμμα «κουραμπιές», για τον «Τηλέπαθο» του «Ριζοσπάστη» «λούστρος του καπιταλισμού», ενώ η Λ. Κανέλλη δεν ντράπηκε να τον παρομοιάσει με τα «καινούργιας τεχνολογίας υβριδικά οχήματα» τα οποία «ευνοούν το καπιταλιστικό περιβάλλον. Καθαρίζουν τα κέρδη».
Η μυωπική πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ, η οποία έχει αναγορεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως τον κύριο εχθρό, σε μια ιδιόμορφη αντιστροφή της κλίμακας των διαφορών της με τα άλλα κόμματα, έχει ως αποτέλεσμα να υποτιμά τη συνολική άνοδο της αριστεράς – την έννοια της οποίας έφθασε στο σημείο να αμφισβητεί - και να υπερτιμά, ως εκ τούτου, τις δυνατότητες και τις προοπτικές του αστικού δικομματισμού ειρωνευόμενη, μάλιστα, όποιον αναφέρεται στη βαθιά κρίση του. Πρόκειται για μια αδιέξοδη πολιτική.
Κάθε μέλος του ΚΚΕ, κάθε μέλος της ΚΝΕ, κάθε τίμιος αγωνιστής που με έκπληξη βλέπει το κόμμα του να δέχεται τα εύσημα του αστικού κατεστημένου για τη στάση του στα πρόσφατα γεγονότα, θα πρέπει να αντιδράσει και να δώσει τη μάχη για την αλλαγή αυτής της καταστροφικής πολιτικής. Σήμερα, αύριο θα είναι αργά.