Ο Θεόδωρος Χερτζλ

Μια πατρίδα χωρίς λαό για έναν λαό δίχως πατρίδα!

Πολλοί, και δικαίως, θα αναρωτιέστε ποιος είναι ο Θεόδωρος και που αναφερόταν. Η αλήθεια είναι πως ο Χερτζλ υπήρξε ο ιδρυτής του σύγχρονου σιωνισμού, αυτός οργάνωσε και διηύθυνε το σιωνιστικό συνέδριο στη Βασιλεία της Ελβετίας τον Αύγουστο του 1897. Από εκείνη τη συνάντηση σφυρηλατήθηκε η ιδέα της ίδρυσης ενός εβραϊκού κράτους, μιας ιδέας που τελεσφόρησε από σχεδόν 50 χρόνια αργότερα, το 1948. Η κορωνίδα της σιωνιστικής ιδεολογίας βασίστηκε στη φενάκη πως στους Αγίους Τόπους, η Γη της Επαγγελίας στέκει και περιμένει έρημη τον περιούσιο λαό Του.

Όλοι οι πόλεμοι και οι τραγωδίες που συγκλονίζουν τη Μέση Ανατολή εδώ και 60 χρόνια οφείλονται στην εσφαλμένη αυτή εντύπωση που διαχύθηκε στο εβραϊκό στοιχείο στις αρχές του 20ου αιώνα με πρωτεργάτη τον γεννημένο στην Πέστη της Ουγγαρίας Εβραίο δημοσιογράφο Θεόδωρο Χερτζλ. Η αλήθεια είναι πως η ιδέα της δίχως λαό πατρίδας που περιμένει τον δίχως πατρίδα λαό δεν ήταν δικής του εμπνεύσεως, άλλη μια σύνθετη ιστορία στο τόσο σύνθετο παλαιστινιακό ζήτημα, αλλά αυτός είναι εκείνος που ευθύνεται περισσότερο για την μεταλαμπάδευση της.

Η ψύχωση των Ισραηλινών περί του δικαιώματος του στην αυτοάμυνα, όπου ξεπλένεται εδώ και έξι δεκαετίες το ένα έγκλημα μετά το άλλο, οφείλεται εν πολλοίς στην «έκπληξη» των πρώτων Εβραίων αποίκων της Παλαιστίνης στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν και αντίκρισαν συμπαγείς αραβικούς πληθυσμούς στην ιερή βιβλική τους πατρίδα. Η παρουσία των Παλαιστινίων εκεί ήταν, κατά την οπτική τους, μια αντικανονικότητα που όφειλε να διορθωθεί. Σε αυτή την λογική όλοι οι διωγμοί, οι ταπεινώσεις, οι δολοφονικές επιθέσεις και οι τακτικές περιθωριοποίησης του παλαιστινιακού στοιχείου δεν εντάσσονται σε μια σταδιακή εθνοκάθαρση ή γενοκτονία αλλά στην υγιή οικοδόμηση της «νόμιμης» οικίας του εβραϊκού λαού.

Στην βάση αυτής της ιδεολογίας κάθε αντίδραση του θύματος εισπράττεται ως τρομοκρατία και τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο που ζητά περισσότερη επιθετικότητα εναντίον όσων επιβουλεύονται την ασφάλεια του κράτους του Ισραήλ. Σε αυτή τη βάση οι Ισραηλινοί σήμερα σφάζουν αμάχους και προωθούν σχέδια εξόντωσης κάθε μορφής αντίστασης στο γκέτο της Γάζας, την μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου, όπου οι τρόφιμοι αναμετρώνται σε ένα μάταιο αγώνα με τον ατσαλένιο δεσμοφύλακα τους. Και για αυτό τον λόγο δεν έχουμε μαζικές λιποταξίες στον ισραηλινό στρατό και για αυτό η κοινή γνώμη στο εβραϊκό κράτος υποστηρίζει μετ’ επιτάσεως το νέο έγκλημα.

Για τους Ισραηλινούς οι κάτοικοι και τα παιδιά της Γάζας είναι ενοχλητικοί παρίες που θα προτιμούσαν να μην υπάρχουν και για αυτό ελάχιστα ενοχλούνται από τις πολιτικές οικονομικής, πολιτικής αλλά ακόμα και φυσικής εξόντωσης των «Τρομοκρατών». Κάθε εγκληματίας που δεν έχει συναίσθηση των πράξεων αναμφίβολα έχει ελαφρυντικά όταν οδηγείται ενώπιον της δικαιοσύνης, αλλά όταν ένας τέτοιος εγκληματίας κυκλοφορεί ελεύθερος είναι διπλά επικίνδυνος και σαφώς μερίδιο της ευθηνής για το αίμα αθώων που χύνεται έχουν και οι Αρχές που δεν τον συνετούν.

Στην προκειμένη περίπτωση οι συνένοχες «Αρχές» είναι η διεθνής κοινότητα, δηλαδή όλοι εμείς, και το εμείς δεν εξαιρεί και εκείνον τον νέγρο ευαγγελιστή της «Αλλαγής» που άκουσα ότι παίζει γκολφ στη Χαβάη.