ΤΥΦΛΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΚΟΥΦΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ

«Piazza Εξάρχεια»
ios@enet.gr

Υπάρχει, άραγε, «χρήσιμη» πολιτική βία, ακόμα κι αν είναι δολοφονική; Το ερώτημα στρέφεται προς τις πολιτικές δυνάμεις και τα μέσα ενημέρωσης που θεώρησαν ανάξια λόγου την τυφλή απόπειρα με χειροβομβίδα στο «Στέκι Μεταναστών», στο κέντρο της Αθήνας.

Πριν από λίγες μέρες επιχειρήθηκε στο κέντρο της Αθήνας η πιο δολοφονική τυφλή απόπειρα των τελευταίων δεκαετιών.

Δεν αναφερόμαστε στα αποτελέσματά της, γιατί ευτυχώς η χειροβομβίδα που ρίχτηκε στο κτίριο της οδού Τσαμαδού στα Εξάρχεια (όπου στεγάζεται το Στέκι Μεταναστών και το Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα) δεν πέρασε στο εσωτερικό του κτιρίου, όπου διεξαγόταν ανοιχτή συζήτηση για τους αντιρρησίες συνείδησης. Η πρόθεση, όμως, του δράστη (καλύτερα: των δραστών) ήταν σαφής.

Η ενέργεια αυτή μπορεί να συγκριθεί μόνο με τις τυφλές βομβιστικές ενέργειες των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης και κυρίως την επίθεση στον κινηματογράφο «Ελλη», που προκάλεσε τον τραυματισμό 18 θεατών στις 10/3/78 (βλ. «Ιός» 29/9/02, «Η ξεχασμένη τρομοκρατία»).

Τις ενέργειες εκείνες σχεδίασαν νεοφασιστικές ομάδες της μεταπολιτευτικής περιόδου, σε μια τελευταία προσπάθεια να ανατρέψουν το κλίμα εκδημοκρατισμού της χώρας και να εξασφαλίσουν τα «κεκτημένα» των χουντικών μηχανισμών. Σε μεγάλο βαθμό ήταν εμπνευσμένες από τη δράση των ιταλών ομοφρόνων τους που οδήγησε στα μολυβένια χρόνια της ιταλικής δημοκρατίας και, σε συνδυασμό με την έκρηξη της ένοπλης οργανωμένης βίας, προετοίμασε με τον καλύτερο τρόπο την απαξίωση του πολιτικού συστήματος που άνοιξε το δρόμο στην εποχή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Σημείο εκκίνησης της σκοτεινής αυτής περιόδου της σύγχρονης ιταλικής ιστορίας ήταν η βόμβα στην Piazza Fontana του Μιλάνου. Η βόμβα που είχε τοποθετηθεί στις 12 Δεκεμβρίου 1969 στην Εθνική Αγροτική Τράπεζα έσκασε νωρίς το απόγευμα και σκότωσε 16 πολίτες, ενώ τραυματίστηκαν άλλοι 88. Ακολούθησε σειρά βομβιστικών ενεργειών σε όλη τη χώρα, με αποκορύφωμα την έκρηξη στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια, τον Αύγουστο του 1980, που προκάλεσε το θάνατο 85 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων άλλων.

Η ιστορία διδάσκει

Ακόμα και σήμερα δεν έχουν πλήρως διαλευκανθεί οι υποθέσεις αυτές. Οι δράστες του μακελειού στην Μπολόνια δεν έχουν ακόμα εντοπιστεί. Γνωρίζουμε, όμως, τον ιδιαίτερο ρόλο που έπαιξαν σε αυτές τις ενέργειες οι διασυνδέσεις των ακροδεξιών ομάδων της Ιταλίας με την αστυνομία και το στρατό, κάτω από την καθοδήγηση των μυστικών υπηρεσιών. Ηταν η περίοδος της «στρατηγικής της έντασης» που επιλέχθηκε στη γειτονική χώρα από το κυρίαρχο τμήμα της πολιτικής τάξης, ως απαραίτητη για να αντιμετωπιστεί η άνοδος της αριστεράς. Ειδικά η επίθεση στην Piazza Fontana θεωρείται ότι οργανώθηκε ως απάντηση στην απεργιακή έκρηξη του «θερμού φθινοπώρου» που προηγήθηκε.

Κοινό στοιχείο στην αντιμετώπιση όλων αυτών των επιθέσεων στην Ιταλία της δεκαετίας του '70 ήταν ότι οι αρχές επιδίωξαν με κάθε θυσία να τις αποδώσουν σε συνωμοσίες ακροαριστερών ή αναρχικών ομάδων. Οι περισσότερες απ' αυτές τις κατηγορίες αποδείχτηκαν αυθαίρετες, αλλά η στόχευση των διωκτικών αρχών δεν στράφηκε παρά ελάχιστα προς την πλευρά των νεοφασιστικών ομάδων.

Με την εξαίρεση της δικτυακής εφημερίδας TVXS, όπου περιλαμβάνονται σχετικές αναλύσεις του Στέλιου Κούλογλου, τα ιστορικά αυτά προηγούμενα δεν φαίνεται να ανησυχούν τους διαμορφωτές της ελληνικής κοινής γνώμης. Δεν τους ανησυχεί ούτε το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν είχαμε στην Ελλάδα επίθεση παρόμοιου είδους και με παρόμοιους στόχους, ενώ στην Ευρώπη επανεμφανίζεται με δραματικό τρόπο το φαινόμενο βίαιων επιθέσεων ρατσιστικού χαρακτήρα από διάφορες ακροδεξιές ομάδες. Πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα των ρατσιστικών επιθέσεων (και πάλι) στην Ιταλία, με κύριο στόχο τους Ρομά και τους μετανάστες, που έφτασε μέχρι τη δολοφονία ενός Ινδού και υποχρέωσε ακόμα και τον ιταλό πρόεδρο να εκφράσει τον αποτροπιασμό του.

Αντίθετα από άλλες ενέργειες που σημειώθηκαν την τελευταία περίοδο στην Αθήνα, η επίθεση στο Στέκι Μεταναστών στην οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια, την προηγούμενη Τρίτη το βράδυ, όχι μόνο είχε σαφώς στόχο να πλήξει άμεσα ανθρώπους, αλλά το τελικό ευτυχές αποτέλεσμα οφείλεται καθαρά στην τύχη κι όχι στην πραγματική πρόθεση των δραστών. Το γεγονός ότι η χειροβομβίδα δεν διαπέρασε τα διπλά τζάμια του Στεκιού (και έτσι δεν πέρασε στο κτίριο, αλλά έπεσε και έσκασε στο δρόμο), ασφαλώς δεν μπορεί να το είχαν προβλέψει αυτοί που σχεδίασαν την επίθεση.

Το ιστορικό και τις λεπτομέρειες της απόπειρας περιγράφουμε σε άλλη στήλη. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε πάρθηκαν λίγη ώρα μετά την επίθεση κι είναι αδιάψευστοι μάρτυρες της τυφλής αυτής ενέργειας.

Η αδράνεια

Ομως, το πιο ανησυχητικό στοιχείο της υπόθεσης είναι ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε αυτή η υπόθεση από τις υπεύθυνες αρχές, τα πολιτικά κόμματα και -βεβαίως- τα μέσα ενημέρωσης.

Γιατί η χαρακτηριστική αδράνεια όλων των «αρμόδιων φορέων» προδίδει το γεγονός ότι οι «αντιτρομοκρατικοί» σχεδιασμοί τους είναι μονόπλευρα τοποθετημένοι και δεν λειτουργούν όταν όλα τα δεδομένα μαρτυρούν ότι οι δράστες δεν είναι εκείνοι που θα ήθελαν. Στη χειρότερη περίπτωση, αυτή η αδράνεια δείχνει ότι κάποιοι μέσα σ' αυτούς τους αρμοδίους γνωρίζουν κάτι περισσότερο για το χτύπημα.

Και όμως. Στην περίπτωση αυτή, οι αρχές θα είχαν κάθε λόγο να δράσουν άμεσα. Οχι μόνο επειδή από τύχη αποφεύχθηκε μια μεγάλη τραγωδία, αλλά επειδή υπήρχαν από την αρχή σημαντικά στοιχεία για να προσανατολιστεί η έρευνά τους και να αποκαλυφτούν οι ένοχοι. Περιγραφή του δράστη από αυτόπτες μάρτυρες, περιγραφή του αυτοκινήτου διαφυγής, ο αριθμός της πινακίδας του κ.λπ. Απέναντι σε όλα αυτά, η αστυνομία αρκέστηκε την επομένη να δηλώσει ότι ο αριθμός «δεν είναι καταχωρημένος», αφήνοντας μ' αυτή τη διπλωματική απάντηση ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.

Για να έχει κανείς μέτρο σύγκρισης, μόλις δυο μέρες αργότερα σημειώθηκε επίθεση έξω από τα γραφεία της εφημερίδας «Απογευματινή», με στόχους αυτοκίνητα που βρίσκονταν παρκαρισμένα στην οδό Φειδίου. Αμέσως κινητοποιήθηκε -και καλά έκανε- σύσσωμος ο κρατικός μηχανισμός. Η αστυνομία «εξαπέλυσε ανθρωποκυνηγητό». Επί τόπου βρέθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος κι ο γραμματέας του κυβερνητικού κόμματος Λευτέρης Ζαγορίτης.

Ακολούθησαν ανακοινώσεις κομμάτων και προσωπικοτήτων της πολιτικής ζωής, ενώ τα κανάλια είχαν ζωντανές συνδέσεις με την περιοχή και την επομένη αρκετές εφημερίδες ανέδειξαν την είδηση στα πρωτοσέλιδά τους.

Ολα αυτά είναι απολύτως αναμενόμενα. Αυτό που δεν μπορεί να θεωρηθεί αναμενόμενο και να δικαιολογηθεί είναι η απόλυτη σιωπή που ακολούθησε την επίθεση στο Στέκι της οδού Τσαμαδού. Η ΕΛ.ΑΣ. δεν έκρινε το συμβάν άξιο ούτε καν για δελτίο Τύπου. Εστειλε, λέει, SMS προς τους αστυνομικούς συντάκτες! Από τα κόμματα, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε άμεσα. Το ΠΑΣΟΚ θυμήθηκε να βγάλει ανακοίνωση την μεθεπομένη. Για την κυβέρνηση, η υπόθεση δεν άξιζε ούτε καν απλή αναφορά. Και να σκεφτεί κανείς ότι τα δυο μεγάλα κόμματα έχουν στην κορυφή της πολιτικής τους ατζέντας το ζήτημα της ασφάλειας.

Η παραπληροφόρηση

Θα μπορούσε κανείς να αποδώσει την αδράνεια των αρχών και των κομμάτων στις παθογένειες του κρατικού μηχανισμού και του πολιτικού συστήματος. Αλλά δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Το εξωφρενικό στην περίπτωση αυτή είναι ότι, αμέσως μετά τις πρώτες αντιδράσεις, η αστυνομία άρχισε να διοχετεύει προς τα δεκτικά μέσα ενημέρωσης την «υποψία» ότι πίσω από ενέργεια αυτή μπορεί να κρύβονται άτομα του «αντιεξουσιαστικού χώρου», τα οποία έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.

* Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από το Βήμα (26/2): «Αξιωματικοί της Κρατικής Ασφάλειας και της Αντιτρομοκρατικής που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στον χώρο των αντιεξουσιαστικών ομάδων και ένοπλων ομάδων ισχυρίζονταν ότι είχαν το τελευταίο διάστημα πληροφορίες ότι "οι διαδοχικές επιθέσεις της Σέχτας Επαναστατών γίνονται χωρίς καμιά προεργασία και το περιεχόμενο των προκηρύξεών της έχει ενοχλήσει πολλούς στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Τα άτομα αυτά φαίνεται να έχουν ενοχληθεί από την επιθετικότητα και το ύφος της ομάδας καθώς ανησυχούν ότι η δράση της θα δημιουργήσει προβλήματα στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο"».

* Από τις ίδιες πηγές «αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ.» που επικαλείται το «Βήμα» καταγράφεται και η πρόθεση να απαλλαγεί προκαταβολικά η ακροδεξιά τρομοκρατία από οποιαδήποτε σχετική ευθύνη: «Τα τελευταία χρόνια δεν έχει καταγραφεί συμβάν με τέτοιου είδους επίθεση από φασιστικές οργανώσεις. Συνήθως δημιουργούν ομάδες για να χτυπούν αντιεξουσιαστές στη διάρκεια συγκεντρώσεών τους. Χρησιμοποιούν ρόπαλα, σιδερένιες γροθιές και άλλα παρόμοια μέσα. Ομως ποτέ τον τελευταίο καιρό δεν έχουν χρησιμοποιήσει όπλα, βόμβες, ούτε βεβαίως χειροβομβίδες».

* «Οι αστυνομικοί της Κρατικής Ασφάλειας που ανέλαβαν την υπόθεση», γράφει και ο «Ελεύθερος Τύπος» (26/2), «αν και όπως λένε εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα, χθες δεν απέκλειαν το περιστατικό να εντάσσεται "σε ενέργεια αντίπαλης ομάδας του αντιεξουσιαστικού χώρου"».

* Παρόμοιες πληροφορίες μεταφέρει και η «Καθημερινή»: «Αποστάσεις από τη συγκεκριμένη ερμηνεία (δηλαδή ότι πρόκειται για φασιστική παρακρατική ενέργεια) κρατούν πάντως οι αρχές. Σύμφωνα μάλιστα με αξιωματικούς δεν αποκλείεται το συμβάν να οφείλεται σε κάποιου είδους αντιπαράθεσης-κόντρας μεταξύ των μελών του Δικτύου και ομάδων αναρχικών ή περιθωριακών στοιχείων που κινούνται στην περιοχή των Εξαρχείων».

* Στα ίδια δημοσιεύματα συσχετίζεται η χειροβομβίδα στο Στέκι (που έσκασε) με μια άλλη χειροβομβίδα (που δεν έσκασε) τρεις βδομάδες νωρίτερα στο Αστυνομικό Τμήμα Κορυδαλλού και αποδόθηκε στη «Σέχτα». Οι αστυνομικές πηγές αναφέρουν στο «Βήμα» ότι «και αυτή η χειροβομβίδα δεν εξερράγη». Αλλά η δεύτερη, όπως όλοι γνωρίζουμε, έσκασε. Τι εννοεί ο ποιητής μ' αυτή τη διατύπωση;

Αφήνουμε κατά μέρος το απαράδεκτο φαινόμενο που επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά, ότι δηλαδή οι δημοσιογραφικές στήλες γίνονται κανάλι διοχέτευσης «ανώνυμων» πληροφοριών από «πηγές» της Αστυνομίας, με αποτέλεσμα να μετατρέπονται οι εφημερίδες σε όργανο ελεγχόμενης (παρα)πληροφόρησης των αρχών.

Το πιο ενδιαφέρον κοινό στοιχείο σε όλα αυτά τα ρεπορτάζ, που μονοπώλησαν σχεδόν τις (ελάχιστες) στήλες που ασχολήθηκαν με την υπόθεση, είναι η αμφισβήτηση του προφανούς χαρακτήρα αυτής της ενέργειας. Γιατί όλη αυτή η φημολογία περί κόντρας Δικτύου και «αναρχικών ομάδων» (στην οποία πρέπει δήθεν να αποδώσουμε την επίθεση) έχει τόση αξία, όση θα είχε να αναζητούμε στις αντιθέσεις του κ. Βουλγαράκη με τον πεθερό του τις βομβιστικές επιθέσεις στο σπίτι του ή να ψάχνουμε τους οινοπαραγωγούς ανταγωνιστές του κ. Πάγκαλου πίσω από τις πρόσφατες καταστροφές στο πολιτικό του γραφείο.

Οσο για τις «εκτιμήσεις αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ.» που υιοθετούνται χωρίς δεύτερη σκέψη από τον Τύπο, ότι δηλαδή τον τελευταίο καιρό οι ακροδεξιές παρακρατικές ομάδες δεν χρησιμοποιούν βόμβες και δεν μπορεί να επιτέθηκαν στο Στέκι, μπορούμε να αναφέρουμε τουλάχιστον μια ντουζίνα ανάλογων επιθέσεων. Στις περισσότερες απ' αυτές που έχουν δεχτεί συνοικιακά στέκια ή κτίρια καταλήψεων οι δράστες επιχείρησαν να κάψουν τα μέλη των συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται σ' αυτά. Αναφέρουμε ενδεικτικά τον εμπρησμό του Στεκιού της Πρωτοβουλίας Κατοίκων στα Νότια (Γλυφάδα, 4/1/08) την επίθεση στη Λέσχη Υπογείως στην Καλλιδρομίου (Πρωτοχρονιά 2008), την εμπρηστική επίθεση στα γραφεία του Εξωραϊστικού Πολιτιστικού Συλλόγου «Ο Ιλισός» (8/1/08), στα γραφεία του Κινήματος της Πόλης στου Ζωγράφου (26/1/08), στην κατάληψη του κτήματος Πραπόπουλου στο Χαλάνδρι (25/3/08). Δυο εμπρηστικές επιθέσεις έχει δεχτεί και το στέκι στη βίλα Αμαλίας στην Αχαρνών (18 και 19/5/08).

Σε μια από τις δύο επιθέσεις στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Θερσίτης» στους Αγ. Αναργύρους (27/6/07) ο εμπρησμός έγινε με αυτοσχέδιο μηχανισμό, στον οποίο είχαν χρησιμοποιηθεί φυσίγγια και σφαίρες, κάτι που προφανώς δυσκολεύονται να θυμηθούν οι «αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ.» με τις προσβάσεις στα ΜΜΕ.

Οι «κουκουλοφόροι» της ΕΛ.ΑΣ.

Οι διαρροές των «αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ.» έδωσαν την ευκαιρία στους άμεσα ενδιαφερόμενους να οχυρωθούν πίσω από τη «θεωρία» ότι η τυφλή δολοφονική επίθεση στο Στέκι μπορεί να οργανώθηκε από «αντιεξουσιαστές» που έχουν «διαφορές» με το Δίκτυο. Οργανώσεις και έντυπα της ακροδεξιάς έσπευσαν να υιοθετήσουν το επιχείρημα, που απαλλάσσει τους ίδιους και τους ομοϊδεάτες τους από κάθε ενδεχόμενη υποψία.

Τα μπλογκ του εθνικιστικού χώρου προχωρούν μάλιστα το συλλογισμό κι επιχειρούν να πείσουν τους αφελείς ότι πρόκειται για συνωμοσία της παγκοσμιοποίησης και, εφόσον το Δίκτυο και οι μετανάστες είναι γνωστοί «παγκοσμιοποιητές», έριξαν μόνοι τους τη χειροβομβίδα για να ενοχοποιήσουν τους «πατριώτες» (δηλαδή τους οργανωμένους ακροδεξιούς εθνικιστές) που αποτελούν τη μόνη αντίσταση στο «σύστημα»!

Πρώτη πρώτη η Χρυσή Αυγή. Παρά το γεγονός ότι ήταν απασχολημένη με τη δίκη του Περίανδρου που διεξαγόταν στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο Κακουργημάτων, η ναζιστική ομάδα πρόλαβε να βγάλει και ανακοίνωση, στη φούρια της να δείξει ότι είναι νομιμόφρων οργάνωση, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για προβοκάτσια με στόχο την αποσταθεροποίηση, την οποία η ίδια δεν επιθυμεί:

«Η Χρυσή Αυγή καταγγέλλει όσους ανεύθυνα, συκοφαντικά και σκόπιμα αφήνουν υπαινιγμούς εις βάρος της για πράξεις και ενέργειες, οι οποίες δεν έχουν σχέση με την δραστηριότητά της. [...] Ολα αυτά σε σχέση με ένα γεγονός που βρωμάει από χιλιόμετρα προβοκάτσια. Μια έκρηξη στο κέντρο των Εξαρχείων, αριθμοί αυτοκινήτων που εξαφανίζονται, μάρτυρες που δεν εμφανίζονται και άλλες πολλές παράξενες συμπτώσεις και λεπτομέρειες. Εάν μάλιστα η έκρηξη αυτή είχε σκοπό δολοφονικό, που εάν τα στοιχεία που δίνονται στη δημοσιότητα είναι αληθή, είχε, τότε βρισκόμαστε ενώπιον ενός σχεδίου πλήρους αποσταθεροποίησης! [...] Σκοτεινοί μηχανισμοί κινούνται ασύδοτα και προβοκατόρικα, έχοντας προφανώς υψηλή κάλυψη και είναι πέρα για πέρα ψευδές και συκοφαντικό χωρίς κανένα στοιχείο για μία ακόμη φορά να εμπλέκουν την Χρυσή Αυγή».

* Από κοντά και ο χουντικός «Ελεύθερος Κόσμος», με κύριο άρθρο του εκδότη του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου. «Η επίθεση στο στέκι των μεταναστών, στα Εξάρχεια, είναι καθ' όλα ύποπτη», γράφει ο παλιός Χρυσαυγίτης, ο οποίος κινείται τώρα στις παρυφές του ΛΑΟΣ. «Στα υπόγεια της παγκοσμιοποίησης σχεδιάστηκε η προβοκάτσια».

* Ενδιαφέρον έχει το βασικό επιχείρημα του κ. Ζαφειρόπουλου, ότι κάτι τέτοιο στη συγκυρία θα ήταν αντιπαραγωγικό για την ακροδεξιά: «Θα ήταν αυτοκτονικό, τη στιγμή που αυτός ο χώρος μετά από 35 χρόνια βγαίνει από το φάσμα της περιθωριοποίησης, να εμπλακεί σε τέτοιες δραστηριότητες».

* Την εξήγηση τι ακριβώς εννοούν με τον όρο «προβοκάτσια» πρώην και νυν Χρυσαυγίτες τη δίνει η χουντοβασιλόφρων «Ελεύθερη Ωρα» σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της, όπου αντιγράφεται ευφάνταστο σενάριο από εθνικόφρον μπλογκ: «Σε λίγο καιρό, όποτε οι σχεδιαστές κρίνουν [...] κάποιος μετανάστης θα παίξει το ρόλο του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μάλλον κάποιος φουκαράς, ενδεχομένως και νόμιμος. Οσο πιο αθώος είναι τόσο το καλύτερο. Για το ρόλο του Κορκονέα πάλι, κανένα πρόβλημα. Κι αν δεν υπάρξει θερμοκέφαλος-ανεγκέφαλος ντόπιος, θα βρεθεί κάποιος κομπάρσος προβοκάτορας με ξυρισμένο κεφάλι». Αυτό το επεισόδιο -πάντα κατά την εφημερίδα του κ. Μιχαλόπουλου- θα προκαλέσει εξέγερση, φόνους, ταραχές, πλιάτσικο, νομιμοποίηση των μεταναστών, κ.λπ.

* Αξιοπρόσεκτο το σενάριο αυτό, γιατί μοιάζει εξαιρετικά με τους πολιτικούς οραματισμούς που περιγράφει ο εκπρόσωπος Τύπου του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, Νίκος Χιδίρογλου στο βιβλίο του «Οχι στην Παλιά Πόλη» (εκδ. Ερωδιός, Θεσ/νίκη 2007).

Για το περιεχόμενο του βιβλίου που ήδη θεωρείται ευαγγέλιο στους κύκλους της ακροδεξιάς έχουμε γράψει αναλυτικά («Ο "μαύρος" του κ. Μεϊμαράκη», 2/11/08), χωρίς να λάβουμε υπεύθυνη απάντηση από τον υπουργό ή από τον συνεργάτη του, ο οποίος σημειωτέον είναι τακτικός συνεργάτης της «Ελεύθερης Ωρας».

Ο ανένδοτος της ΑΣΠΙΣ

Αλλά η υπόθεση δεν σταματά εδώ. Το κερασάκι στην τούρτα προέρχεται και πάλι από την «Ελεύθερη Ωρα», στην οποία έκανε την εμφάνισή της την Τετάρτη με πρωτοσέλιδη προκήρυξη η συνωμοτική οργάνωση αστυνομικών ΑΣΠΙΣ (Αστυνομική Πατριωτική Ισχύς), η οποία υιοθετεί όλη την επιχειρηματολογία των ακροδεξιών ομάδων κηρύσσοντας ανένδοτο κατά της αριστεράς και ανταρσία κατά της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η ΑΣΠΙΣ υπάρχει ή είναι εφεύρεση της εφημερίδας. Το σίγουρο είναι ότι, από τη στιγμή που δημοσιεύεται η προκήρυξη, κάποιοι θέλουν να υπάρξει. Σε συνδυασμό με την τυφλή δολοφονική επίθεση στο Στέκι, η εμφάνιση της ΑΣΠΙΣ επιβεβαιώνει όσους μιλούν εδώ και αρκετό καιρό για τη γέννηση ενός πραγματικού παρακράτους.

«Εμείς κυνηγήσαμε τους δράστες της επίθεσης»

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr

Ανοιξε σαν τριαντάφυλλο το μεγάλο παρτέρι από μπετόν που είναι τοποθετημένο στην οδό Τσαμαδού, δίπλα στο Στέκι Μεταναστών. Το χώμα στο παρτέρι ήταν αυτό που απορρόφησε, ως έναν βαθμό, τη μεγάλη ένταση από την έκρηξη της χειροβομβίδας. Παρ' όλα αυτά, πολλά θραύσματα πετάχτηκαν τριγύρω, σπάζοντας τζάμια και τζαμαρίες, και πολλές τρύπες έγιναν πάνω στους τοίχους του κτιρίου.

**Η έκρηξη ακούστηκε μέχρι τη Χαριλάου Τρικούπη, ένα δε μεγάλο σύννεφο σκόνης σηκώθηκε στα πρώτα λεπτά μετά την έκρηξη. Οι αυτόπτες μάρτυρες που κάθονταν στο απέναντι καφέ μπαρ είδαν καθαρά όλη τη σκηνή κι ήταν εκείνοι που καταδίωξαν τους δράστες. Μιλήσαμε με τον Γ.Κ., έναν εργαζόμενο που βρισκόταν μέσα στο καφέ και του ζητήσαμε να μας περιγράψει τη σκηνή όπως την έζησε ο ίδιος.

«Ηταν 10 με 10.15 το βράδυ όταν είδα έναν τύπο να πηγαίνει προς το Στέκι, αλλά δεν έδωσα σημασία διότι συνεχώς μπαινοβγαίνουν άτομα. Δευτερόλεπτα μετά, οι πέντε άνθρωποι που καθόμασταν στο μπαρ ακούσαμε ένα πολύ δυνατό μπαμ. Εκείνη τη στιγμή είπα αυτός ήταν! Σηκωθήκαμε και τρέξαμε προς την Τοσίτσα. Δεν βλέπαμε τον τύπο, αλλά στη γωνία Τσαμαδού και Τοσίτσα μας φώναξαν οι γείτονες ότι τρέχει προς τα πάνω. Τρέξαμε προς την Ερεσού και λίγο πιο πάνω μας φώναξαν περαστικοί ότι τρέχει προς την Καλλιδρομίου. Στη γωνία της Ερεσού ένας γείτονας μας φωνάζει ότι μόλις είχε μπει στο αυτοκίνητο. Πλησιάζουμε το αυτοκίνητο, αλλά σταματήσαμε λίγα μέτρα πριν, γιατί δεν γνωρίζαμε αν κρατούσε όπλο. Συγκρατήσαμε τον αριθμό και τον τύπο του αυτοκινήτου και γυρίζοντας προς τα πίσω γείτονες μας διαβεβαίωναν ότι ένας άλλος έφυγε προς την οδό Οικονόμου. Επίσης μας είπαν ότι ένα τρίτο άτομο έφυγε με αργό βήμα προς τα κάτω».

**Σημειώνουμε εδώ ότι ακόμα δεν είχαν περάσει πάνω από δυο τρία λεπτά μετά την έκρηξη και τόσο οι γείτονες όσο και οι περαστικοί δεν γνώριζαν ούτε ποιος ούτε τι έκανε και απλά ενημέρωναν τους «διώκτες» για τις κινήσεις των υπόπτων. «Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι δεν πρόκειται για ένα άτομο, αλλά για μια οργανωμένη επιχείρηση, στην οποία είχαν διασφαλίσει και το σχέδιο διαφυγής. Μια οργανωμένη ενέργεια. Ο τύπος που είδαν οι 2-3 αυτόπτες μάρτυρες να φεύγει από την Τσαμαδού ήταν μικροκαμωμένος, φορούσε σκούφο και είχε ένα ιδιαίτερα περιποιημένο γενάκι. Εκ των υστέρων σκέφτομαι ότι μπορεί να ήταν και ψεύτικο. Ενώ περπατούσε, αμέσως μόλις έγινε το μπαμ άρχισε να τρέχει. Η έκρηξη έγινε 6-7 δευτερόλεπτα μετά την πρόσκρουση στο χώμα. Τα παιδιά που ήταν μέσα στην αίθουσα ακούσανε τον κρότο και το σπάσιμο του τζαμιού και μετά από λίγα δευτερόλεπτα έγινε η έκρηξη. Είναι δηλαδή απολύτως βέβαιο ότι η χειροβομβίδα πετάχτηκε στο τζάμι. Τον άλλο τύπο μας τον περιέγραψαν ψηλό και εντελώς καραφλό. Αυτός έφυγε γρήγορα στην Οικονόμου. Οταν γυρίσαμε πίσω αντικρίσαμε το τι ακριβώς είχε συμβεί. Το τσιμεντένιο παρτέρι είχε διαλυθεί, οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν σπασμένα. Τα θραύσματα είχαν τρυπήσει και τις τζαμαρίες του μπαρ, η τζαμόπορτα της πολυκατοικίας απέναντι είχε καταρρεύσει, ενώ οι τοίχοι είχαν τρύπες σαν να είχαν φάει ριπές από όπλο. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται, όλη η γειτονιά κατέβηκε κάτω, ενώ εν τω μεταξύ έφτασαν και οι πυροτεχνουργοί. Οι ίδιοι εκτίμησαν από τα ευρήματα που τους παραδώσανε τα παιδιά ότι πρόκειται για αμυντική χειροβομβίδα (ρωσικής προέλευσης). Ηρθε αργότερα η αστυνομία και 5 άτομα πήγαμε στο 5ο Α.Τ. και δώσαμε καταθέσεις. Τις επόμενες μέρες θα καταθέσουν και αυτοί που είδαν καθαρά τον δράστη. Υπάρχει κι ένας μετανάστης που τον είδε και θέλει να καταθέσει, αλλά λόγω προβλημάτων με τα χαρτιά του ακόμα δεν έχει γίνει αυτό δυνατό».

**Ο συνομιλητής μας ήταν κατηγορηματικός: «Ο στόχος ήταν το Στέκι. Μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές έχει στοχοποιηθεί το Δίκτυο και το Στέκι από τον ακροδεξιό χώρο αλλά και από δημοσιογράφους των ηλεκτρονικών μέσων. Νομίζω ότι έχουμε μια σαφή αναβάθμιση της παρακρατικής ακροδεξιάς βίας. Πολλές επιθέσεις έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σε στέκια, σωματεία κ.λπ. Αλλά εδώ υπάρχει τομή».

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

www.tsamadou13.gr

Ο ιστότοπος του Στεκιού Μεταναστών, με λεπτομέρειες για την ιστορία και τον τρόπο λειτουργίας του.

«Η ιστορία ξεκινάει το 1997 στον α' όροφο της οδού Βαλτετσίου 35 στα Εξάρχεια, μετά από πρωτοβουλία του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών. Ετσι σιγά σιγά φτιάχτηκε ένας χώρος συνάντησης μεταναστών και Ελλήνων, ένας χώρος αλληλεγγύης, συνύπαρξης, ελευθερίας, ανταλλαγής. Στο Στέκι γίνονταν συναντήσεις κοινοτήτων, η συνέλευση του συντονιστικού των αντιρατσιστικών και μεταναστευτικών οργανώσεων, εκδηλώσεις, συζητήσεις, ενώ επίσης λειτουργούσε γραφείο ενημέρωσης μεταναστών και προσφύγων. Εδώ γεννήθηκε και η ιδέα για το αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Το Στέκι όμως είχε και την πολιτιστική του ζωή, μουσική, παιχνίδια, γλέντια, πάρτι, εκθέσεις. Οργανώθηκαν μαθήματα τουρκικής και ισπανικής γλώσσας και στη συνέχεια δημιουργήθηκαν τα Πίσω Θρανία, ομάδα δασκάλων που διδάσκει σε μετανάστες την ελληνική γλώσσα. Σ' αυτόν τον χώρο συνάντησης ανθρώπων και ιδεών δημιουργήθηκαν ομάδες, έγιναν νέες γνωριμίες, ήρθαν κοντά διαφορετικοί κόσμοι. Τη φροντίδα του στεκιού είχε μια ομάδα από Ελληνες και μετανάστες, που στήθηκε και λειτούργησε με πολύ κέφι, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία που είχαμε στο ξεκίνημα της προσπάθειας».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 8/3/2009