Του Ερικ Χομπσμπαουμ*
Για τρεις εβδομάδες, η βαρβαρότητα βρισκόταν επί σκηνής, μπροστά στο διεθνές κοινό, το οποίο παρακολουθούσε, έκρινε και, με λίγες εξαιρέσεις, ήταν αντίθετο στο Ισραήλ: στη χρήση του ένοπλου τρόμου ενάντια σε ενάμιση εκατομμύριο κατοίκους, που έχουν αποκλειστεί, από το 2006, στη Λωρίδα της Γάζας. Σπάνια οι επίσημες δικαιολογίες για την εισβολή έχουν διαψευσθεί τόσο περίτρανα από τον συνδυασμό της κάμερας και της αριθμητικής· σπάνια, επίσης, η οργουελιανή γλώσσα των "στρατιωτικών στόχων" έχει κουρελιαστεί τόσο από τις εικόνες των παιδιών που το πρόσωπό τους είναι γεμάτο αίματα, τις εικόνες των φλεγόμενων σχολείων. Δεκατρείς νεκροί στη μία πλευρά, 1.360 στην άλλη: δεν είναι διόλου δύσκολο να αντιληφθούμε ποιο είναι το θύμα. Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολύ περισσότερα για τη φρικτή επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα.
Δεν χρειάζεται, με εξαίρεση όσους από εμάς είμαστε Εβραίοι. Σε μια μακραίωνη και αβέβαιη ιστορία, ως λαός της διασποράς, η φυσική μας αντίδραση στα γεγονότα που διαδραματίζονται στη δημόσια σφαίρα, περιέχει αναπόφευκτα την ερώτηση: "Είναι καλό ή κακό για τους Εβραίους;". Αυτήν τη φορά, η απάντηση είναι, κατηγορηματική: "Κακό για τους Εβραίους".
Είναι κάτι αδιαμφισβήτητα κακό για τους πεντέμισι εκατομμύρια Εβραίους που ζουν στο Ισραήλ και τα κατεχόμενα του 1967, η ασφάλεια των οποίων τίθεται σε κίνδυνο από τις στρατιωτικές ενέργειες τις οποίες πραγματοποίησαν οι ισραηλινές κυβερνήσεις στον Λίβανο και τον Λίβανο: ενέργειες που αποδεικνύουν την ανικανότητά τους να πραγματώσουν τους διακηρυγμένους σκοπούς τους, ενέργειες που διαιωνίζουν και επιτείνουν την απομόνωση του Ισραήλ σε μια εχθρική Μέση Ανατολή. Kαθώς η γενοκτονία ή η μαζική εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη γενέτειρά τους --ή ό,τι τους απόμεινε απ’ αυτήν--, όπως και η καταστροφή του κράτους του Ισραήλ δεν βρίσκονται πλέον στην ημερήσια διάταξη, μόνο οι διαπραγματεύσεις για την επίτευξη της συνύπαρξης, με βάση την ισοτιμία ανάμεσα στις δύο πληθυσμιακές ομάδες, μπορούν να δημιουργήσουν ένα σταθερό μέλλον. Κάθε νέα πολεμική περιπέτεια, όπως αυτές στη Γάζα και τον Λίβανο, καθιστούν μια τέτοια λύση δυσκολότερη και ισχυροποιούν την ισραηλινή Δεξιά και τους εποίκους της Δυτικής Όχθης, που την απεύχονται.
Όπως συνέβη και με τον πόλεμο του Λιβάνου το 2006, η Γάζα γέμισε με μαύρα σύννεφα τους ορίζοντες του μέλλοντος για το Ισραήλ. Κι ακόμα, έκανε πολύ πιο σκοτεινό τον ορίζοντα για τα εννιά εκατομμύρια Εβραίους της διασποράς. Θα το πω χωρίς περιστροφές: η κριτική στο Ισραήλ δεν υποδηλώνει αντισημιτισμό· αντιθέτως, οι ενέργειες της ισραηλινής κυβέρνησης κάνουν τους Εβραίους να αισθάνονται ντροπή και, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, δίνουν λαβές στον αντισημιτισμό σήμερα. Από το 1945 και μετά, οι Εβραίοι, μέσα και έξω από το Ισραήλ, έχουν ευνοηθεί εξαιρετικά από την ένοχη συνείδηση του δυτικού κόσμου, που είχε απορρίψει τους Εβραίους μετανάστες τη δεκαετία του 1930, λίγο προτού προχωρήσει --ή αποτύχει να αντισταθεί-- στη γενοκτονία. Πόση από εκείνη την ένοχη συνείδηση, που ουσιαστικά εκμηδένιζε τον αντισημιτισμό στη Δύση εδώ και εξήντα χρόνια, δημιουργώντας μια χρυσή εποχή για την εβραϊκή διασπορά, έχει απομείνει σήμερα;
Το επιτιθέμενο στη Γάζα Ισραήλ δεν είναι ένας λαός-θύμα της Ιστορίας, ούτε το "μικρό γενναίο Ισραήλ" της μυθολογίας του1948-1967, ένας Δαβίδ που αμύνεται ενάντια σ’ όλους τους Γολιάθ που το κυκλώνουν από παντού. Το Ισραήλ απώλεσε τη συμπάθεια τόσο γρήγορα όσο και οι ΗΠΑ υπό τη διακυβέρνηση του Τζωρτζ Μπους, για τους ίδιους λόγους: την εθνικιστική τυφλότητα και τη μεγαλομανία της στρατιωτικής ισχύος. Αυτό που είναι καλό για το Ισραήλ και αυτό που είναι καλό για τον εβραϊκό λαό συνδέονται ολοφάνερα μεταξύ τους, αλλά, μέχρις ότου υπάρξει μια δίκαιη λύση του Παλαιστινιακού, δεν ταυτίζονται, και δεν μπορεί να ταυτίζονται. Και αυτό είναι ουσιώδες να το πουν οι Εβραίοι.
μετάφραση: Στρ. Μπουλαλάκης
Το κείμενο του Eric Hobsbawm δημοσιεύεται, μαζί με κείμενα άλλων συνεργατών του "London Review of Books" σχετικά με τον πόλεμο στη Γάζα, στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού (www.lrb.co.uk/web/15/01/2009/mult04_.html)
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή στις 15/02/2009
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ PEACENIC.BLOGSPOT.COM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου