Αφού πάω γυρεύοντας, μου τα 'ψαλαν για τα καλά η καθοδήγηση του ΚΚΕ κι ο «Ριζοσπάστης» για την αποκοτιά μου να θίξω τα ιερά και τα όσια: Σ' αυτές τις στήλες και υπό τον τίτλο «ΚΚΕ - Στάλιν: η μεγάλη ανατριχίλα» («Ε», 9-2-09) υποστήριξα ότι η απροκάλυπτη προπαγάνδιση του σταλινισμού στις «θέσεις της Κ.Ε.» για το 18ο Συνέδριο, που ολοκλήρωσε χθες τις εργασίες του, θα 'πρεπε να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων, καθ' ότι αποπνέει ολοκληρωτικές αντιλήψεις, επικίνδυνες για τη δημοκρατία και την κοινωνία.
Οι ευάριθμοι, τελικά, τολμητίες περιλούστηκαν με χαρακτηρισμούς και υπονοούμενα, κατά τον τρόπο που συνηθίζει το κόμμα του λαού να διαλέγεται δημόσια με τους πραγματικούς ή κατά φαντασίαν αντιπάλους του. Τον τόνο έδωσε προσωπικά η Αλέκα Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου για το συνέδριο:
«...Λίγα άρθρα ήταν αξιώσεων. Τα περισσότερα θύμιζαν τα χαρτάκια που οι μυστικές υπηρεσίες, από το '47 ή το '50 και μετά, έστελναν δεξιά κι αριστερά «γράψτε εκείνο», «πείτε το άλλο», «κάντε εκείνο» για το ΚΚΕ...».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Γ. ΒΟΤΣΗΣ
Αλλά τα... αποκαλυπτήριά μου ανέλαβε με ένα δισέλιδο στον «Ριζοσπάστη» (11-2-09) ο Στέφανος Κρητικός (δημοσιογραφικό ψευδώνυμο του διευθυντή της εφημερίδας Στέφανου Λουκά, όπως μου λένε):
«...Ο Γ.Β. και η «Ελευθεροτυπία» δεν πρωτοτυπούν, όταν γράφουν για το ΚΚΕ (...). Τα σενάρια είναι έτοιμα από διάφορα αστικά επιτελεία. Μόνο που χρειάζονται και καλούς πλασιέ της αληθοφάνειας στα ΜΜΕ (...). Και ο Γ.Β. είναι δοκιμασμένος. Οπως και η εφημερίδα που γράφει. Εχουν δώσει και δίνουν συνεχώς εξετάσεις στις αντι-ΚΚΕ προβοκάτσιες. Είναι ταγμένοι στην αναπαραγωγή της αντι-ΚΚΕ προπαγάνδας. Γι' αυτόν τον σκοπό δουλεύουν ολόκληρα επιτελεία ιμπεριαλιστικά, της άρχουσας τάξης. Και μάλιστα ενδιαφέρονται να τα αναπαράγουν προοδευτικούληδες δημοσιολόγοι ακόμη πιο καλά «αντιεξουσιαστές», που είναι και της μόδας (...). Η σταλινολογία ως αντικομμουνιστική και αντισοβιετική προπαγάνδα του διεθνούς ιμπεριαλισμού βρίσκεται στην αιχμή της διαπάλης από τον θάνατο ακόμη του Στάλιν...».
«Δημοσιογραφών» με κομματικό διορισμό και εντολή ο συντάκτης αυτού του άθλιου κειμένου ούτε που θα 'χει διαβάσει ποτέ ότι, κατά τον Αλμπέρ Καμύ, πρώτιστη δεοντολογική υποχρέωση του δημοσιογράφου είναι να αποκαλύπτει και να καταγγέλλει τον ολοκληρωτισμό σε όλες του τις εκφάνσεις.
Και πάλι καλά, λέω, που δεν γνώριζε ότι σήμερα, 23 Φεβρουαρίου, έχω τα... γενέθλιά μου. Γιατί θα 'γραφε σίγουρα ότι μετέθεσα την ημερομηνία σκοπίμως για να συμπίπτουν με τα γενέθλια της ΕΠΟΝ και του Κόκκινου Στρατού - και να ψαρεύω στα θολά νερά...
«Κρα» από το στόμα κόρακος. «Λυσσασμένος αντικομμουνιστής κονδυλοφόρος», λοιπόν, η αφεντιά μου. Πλασιέ της αντι-ΚΚΕ προπαγάνδας αστικών επιτελείων. Προβοκάτορας στην υπηρεσία σκοτεινών ιμπεριαλιστικών κέντρων: Χολερικός σταλινολόγος - στην ίδια ρότα με τους μικροαστούς, τους οπορτουνιστές και τους τροτσκιστές. (Με τέτοιες ρετσινιές, Θεέ μου, στα σταλινικά καθεστώτα δεν έφταναν τα γκουλάγκ. Χώμα έτρωγες...)
Και, επιπλέον, σε εισαγωγικά «αντιεξουσιαστής» - προστάτης των κουκουλοφόρων, μαζί με τη «δήθεν πλουραλιστική» «Ελευθεροτυπία». Ετσι, για να καλύπτουμε και την επικαιρότητα και να σπιλώνουμε εκ του ασφαλούς, με όποιες συνέπειες. Στην αθλιότητα που παράγουν η τύφλωση του φανατισμού και η κομματική σκοπιμότητα, δεν υπάρχουν όρια.
Αλλά, μπάστα, σταλινόμουτρο του κερατά, που, ευτυχώς, δεν έχεις άλλη εξουσία εκτός από τη χαύνωση των αναγνωστών σου. Απολογητής και προστάτης κουκουλοφόρων ουδέποτε υπήρξα. (Προ)κάλεσα, αντιθέτως, και επανειλημμένα, όσους απ' αυτούς αισθάνονται και είναι διαδηλωτές δίκαιης οργής να αφήνουν ακάλυπτα τα φλογισμένα τους πρόσωπα... Για να μένουν, ακριβώς, με τις κουκούλες οι βαλτοί ασφαλίτες, οι τραμπούκοι, οι προβοκάτορες και οι χαφιέδες.
Αλλο τόσο διαλάλησα σε όλους τους τόνους, με την πεζοδρομιακή εμπειρία δεκαετιών, ότι καμιά σχέση με την εξεγερσιακή και επαναστατική (αντι)βία δεν έχουν φασιστικές συμπεριφορές σαν αυτή κατά του φίλου καθηγητή Γιάννη Πανούση, τρομοκρατικές επιθέσεις και δολοφονίες, καταστροφές δημοσίων αγαθών, βανδαλισμοί σε σχολεία και δημόσια κτίρια, εμπρησμοί και λεηλασίες σε βάρος βιοπαλαιστών, «μπαχαλάκηδων» χουλιγκανισμός και πλιάτσικο.
Εραστής της ελευθερίας, πάνω απ' όλα, ο χωρίς εισαγωγικά αντιεξουσιαστής, δηλαδή ο συνειδητός αναρχικός, ξέρει καλά τα όριά της: Εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Σέβεται τη ζωή ως αυταξία και τη μάνα φύση. Διακονεί την κοινωνική αλληλεγγύη και υπερασπίζεται το δικαίωμα να είσαι διαφορετικός και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πολέμιος κάθε ολοκληρωτισμού, βλέπει τον σταλινισμό στην αντίπερα όχθη. Διότι όπου διαχειρίστηκε την εξουσία, ταύτισε τον σοσιαλισμό με τον αυταρχισμό, την αδικία, την τυραννία, το έγκλημα. Και διότι είναι αντεπανάσταση, αφού στέρησε από τους στερημένους το όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Στον «Ριζοσπάστη» πάλι (15-2-09) πήρε τη σκυτάλη από τον διευθυντή του ο πρύτανης του σταλινισμού στο ΚΚΕ Μάκης Μαΐλης. Θεωρεί ότι με τσάκωσε κλέπτοντα οπώρας, επειδή προέτρεψα να δούμε και τη συγκλονιστική ταινία του Βάιντα «Κατίν» και σαν δείγμα των σταλινικών εγκλημάτων. Ισχυρίζεται ότι είναι χαλκευμένα τα αρχεία της KGB που χρησιμοποίησαν ο Βάιντα αλλά και ο Βαλέσα και ο Γκορμπατσόφ και δεν μου πέφτει λόγος, αφού σίγουρα είναι πιο οικείος με τα της Κα-Γκε-Μπε...
Σ' ένα δισέλιδο κι αυτός, βάλθηκε να διδάξει Ιστορία κατά το δοκούν - λες και αμφισβητήθηκε από κανέναν το έπος του Στάλινγκραντ και το μεγαλείο του Πατριωτικού Πολέμου, που συνέτριψε τον χιτλερισμό.
Και ούτε λέξη για τις σταλινικές διώξεις με τα εκατομμύρια θύματα. Ούτε η παραμικρή αναφορά στον περασμένο αιώνα των παγκοσμίων πολέμων και των προδομένων επαναστάσεων, με την ανείπωτη φρίκη και τους ποταμούς αίματος από την κτηνωδία του ναζισμού και του φασισμού, αλλά και τη θηριωδία του σταλινισμού και του μαοϊσμού...
Βάλθηκε επίσης να μιλήσει για... δημοκρατία (στο σπίτι του κρεμασμένου για σκοινί) με νοητικά επιτεύγματα αυτού του επιπέδου:
«...Η υπεράσπιση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας προϋποθέτει και τέτοιου τύπου αντιλήψεις για τη δημοκρατία, όπως αυτές που εξέφρασε ο Γ. Βότσης και η «Ελευθεροτυπία» του, που είναι ακριβώς ίδιες με του ΛΑΟΣ, της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αστική δημοκρατία και ξερό ψωμί...».
Αν και σε τέτοιο δημόσιο «διάλογο» νιώθω να πηγαίνουν χαμένα τα λόγια μου, να θυμίσω απλώς ότι στο άρθρο μου που ερέθισε την καθοδήγηση του ΚΚΕ, δεν αποπειράθηκα καν να αντιπαραθέσω την... αστική δημοκρατία στη δικτατορία του προλεταριάτου -συνώνυμη, κατά τον Λένιν, της Εργατικής Δημοκρατίας, που τη βίωσαν, αλίμονο, σκληρά στο πετσί τους τόσοι λαοί. Μόνο τη Ρόζα Λούξεμπουργκ είχα επικαλεσθεί και τη διακήρυξή της, με τη διαχρονική αξία ότι δεν υπάρχει σοσιαλισμός χωρίς ελευθερία και δημοκρατία. Και για να τιμήσω τη μνήμη της στα 90 χρόνια από την άγρια δολοφονία της. Οσα ακριβώς και τα χρόνια ζωής του ΚΚΕ, με τους τόσους αγώνες, τις τόσες θυσίες, αλλά και αυτή την κατάντια. Τι κρίμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου