Ιστορία μειονοτήτων, Ιστορία άρνησης

Του ΧΑΝΤΙ ΟΥΛΟΥΕΝΓΚΙΝ*

Πάλι έχασε το μέτρο ο Ονούρ Οϊμέν, που εκφράζει τον χώρο των υπερεθνικιστών στο Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο επιμένει να φέρει ταμπέλα σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.

Κι αυτό επειδή ο πρωθυπουργός προχωρώντας με ένα βήμα μπρος και ένα πίσω, έκανε στροφή από την πρόσφατη δήλωσή του «μπορούμε να διώξουμε τους 40 χιλιάδες παράνομους Αρμένιους» και έκανε τούτη τη φορά μία πολύ σωστή διαπίστωση, ενδεχομένως για να διορθώσει την γκάφα του.

Περιληπτικά είπε «πρέπει να δεχθούμε ότι διώχνοντας με το ζόρι (σ.τ.μ. ο αρθρογράφος χρησιμοποιεί την τουρκική λέξη metazori, που όχι μόνο έχει ελληνική ρίζα, αλλά είναι η πανομοιότυπη μεταφορά του όρου "με το ζόρι" και έχει ακριβώς το ίδιο νόημα) τις εθνοτικές και θρησκευτικές μας μειονότητες από τα πατρικά τους εδάφη, καταφύγαμε στο παρελθόν σε φασιστοειδείς μεθόδους».

Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για πολύ σοβαρή αυτοκριτική. Αντικατοπτρίζει την αντικειμενική πραγματικότητα. Συνεπώς, όπως θεωρήσαμε ντροπή τα λόγια του Ερντογάν για τους 40 χιλιάδες παράνομους Αρμένιους, θα πρέπει τώρα να τον χειροκροτήσουμε, αφού επέδειξε το θάρρος αυτό.

Διότι διατυπώθηκε για πρώτη φορά από επίσημα χείλη η παραπάνω πραγματικότητα. Κατά συνέπεια η δήλωση έγινε ιστορική και επιπρόσθετα έδωσε το μήνυμα ότι, εν τέλει, η Ιστορία μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση, δίχως προκαταλήψεις. Και επειδή ο Ερντογάν εξέφρασε την αντικειμενική πλην όμως ταμπού πραγματικότητα, ο Ονούρ Οϊμέν άνοιξε το στόμα του κι όποιον πάρει ο χάρος. Επαναστάτησε λέγοντας «συκοφαντεί την Ιστορία μας». Είπατε συκοφαντία στην Ιστορία; Πολύ καλά, ας έλθουμε αμέσως στο θέμα.

Οχι, δεν θα αναφερθώ στο πογκρόμ εναντίον των εβραίων το 1934 ούτε στο χαράτσι του φόρου περιουσίας το 1942, τη λεηλασία εναντίον των Ελλήνων στις 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 και την αρπαγή των μειονοτικών περιουσιών το 1964.

Ούτε θα ρωτήσω «αμέσως μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, υπήρχαν στην Τουρκία τουλάχιστον 300 χιλιάδες μη μουσουλμάνοι. Από τότε μέχρι σήμερα, έχει πενταπλασιαστεί ο πληθυσμός μας. Αφήστε κατά μέρος το να διατηρούσαν τον πληθυσμό που αρχικά είχαν, αλλά για ποιο λόγο άραγε ο σημερινός αριθμός του πληθυσμού αυτού, ακόμη και με τον πιο αισιόδοξο υπολογισμό, δεν είναι ούτε το ένα τρίτο του 1923;».

Δεν θα ρωτήσω επίσης για ποιο λόγο δεν είναι εδώ τα παιδιά και τα εγγόνια του Κότσου στο Μόδι, του Θοδωρή στα Καλαμίσια, του Αλέκου στο Νιχώρι (σ.τ.μ. γνωστές παλιές ελληνικές ταβέρνες της Πόλης), που είμαι σίγουρος ότι έχει πάει και ο αντιπρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, για ποιο λόγο ονομάσαμε τις Σαράντα Εκκλησιές Κιρκλάρελι, τα Ταταύλα Κουρτουλούς ή τον Αγιο Στέφανο Γιεσίλκιοϊ.

Διότι είμαι σίγουρος ότι ο Οϊμέν και οι υπόλοιποι φασίστες του κράτους, γνωρίζοντας ότι εξακολουθεί να απαγορεύεται με «μυστικό νόμο» στους μη μουσουλμάνους να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι ή αξιωματικοί, δεν θα κοκκινίσουν, καθώς θα λένε «μα τι φταίει το κράτος; Εφυγαν οικειοθελώς».

Ετσι ε; Τότε ορίστε, πάρτε κράτος. Και μάλιστα θεωρία και πρακτική κράτους, από τις καλύτερες:

Η παρακάτω δήλωση ανήκει στον πρωθυπουργό της εποχής Ισμέτ Ινονού και δημοσιεύτηκε στις 31 Αυγούστου 1931 στην εφημερίδα «Μιλιέτ»:

«Στη χώρα αυτή, μόνο το τουρκικό έθνος έχει δικαίωμα να απαιτεί εθνοτικά και φυλετικά δικαιώματα. Κανείς άλλος δεν έχει τέτοιο δικαίωμα».

Τι θα πείτε λοιπόν για το «φυλετικό έθνος» που επισήμως ορίζει ο Εθνάρχης; (σ.τ.μ. τίτλος του Ινονού την περίοδο 1938-1950).

Τα παρακάτω λόγια είναι από την περίφημη ομιλία που είχε κάνει στο Οντεμις ο υπουργός Δικαιοσύνης της ίδιας εποχής, Μαχμούτ Εσάτ Μπόζκουρτ:

«Οι Τούρκοι είναι οι μοναδικοί αφέντες και κύριοι της χώρας αυτής. Οσοι δεν κατάγονται από την καθαρή τουρκική φυλή έχουν ένα και μόνο δικαίωμα στη χώρα αυτή. Το δικαίωμα να είναι υπηρέτες και δούλοι».

Τη στιγμή που ακόμη και ο πιο υψηλά ιστάμενος του Δικαίου αναγνωρίζει σε αυτούς «που δεν κατάγονται από την καθαρή τουρκική φυλή» μόνο το δικαίωμα να είναι υπηρέτες και δούλοι, τότε, άντε ας μην πω ναζί για να μη ντραπείτε πολύ, αλλά πώς αρνείστε το γεγονός ότι υιοθετήθηκε «φασιστοειδής κρατική πολιτική» απέναντι στις μειονότητες;

Επιπρόσθετα, επειδή ακριβώς είναι γνωστά τα αρχεία αυτά, δεν μπορούν να αποσιωπηθούν έτσι κρυφά, με αντίτιμο να προκληθεί πόλεμος στα καλά καθούμενα, όπως είχε συμβεί με τα ζωτικά κρυπτογραφήματα που κατά την κρίση στα Ιμια το 1996, σε εποχή που ο Οϊμέν ήταν γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών, είχαν σταλεί από τη Ρώμη και έδειχναν ότι η βραχονησίδα ανήκε στην Ελλάδα.

Μην αρνείστε τη «φασιστοειδή» μειονοτική μας Ιστορία, διότι εσείς θα μειωθείτε ακόμη περισσότερο.

* Αρθογράφος της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ»