Κανένας

Από τον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡΑΝΙΤΣΗ
Μολονότι το «μαγείρεμα» των αποτελεσμάτων δεν αποκλείεται μέχρις ενός σημείου, αναλόγως του ποιος είναι κάθε φορά ο πελάτης, η πλάνη των δημοσκοπήσεων σχετίζεται κυρίως με κάτι προγενέστερο και πιο βαθύ: με τον παραλογισμό της συμψηφιστικής ενοποίησης ανόμοιων στοιχείων.
ΑΥΤΟ εξυπηρετείται πολύ βολικά απ' τον μονίμως ασαφή χαρακτήρα των ερωτήσεων, περίπου όπως στα τεστ αναψυχής, όπου καθόλου δεν διευκρινίζεται η έννοια των όρων που μπαίνουν σε σύγκριση. Και αντιστρόφως: για παράδειγμα, θα μπορούσε κάποιος να θέσει στους πολίτες το ερώτημα τού εάν θεωρούν τις ταραχές του Δεκεμβρίου «εξέγερση των νέων» και να διαπιστώσει ότι το ποσοστό των «ΟΧΙ» προϋποθέτει τον συνυπολογισμό δύο αντιλήψεων ριζικά αγεφύρωτων: άνθρωποι που κάνουν κριτική «απ' τα δεξιά» θα απαντούσαν αρνητικά, εννοώντας ότι επρόκειτο για έκρηξη κοινής παρανομίας που θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί με την καταστολή· άνθρωποι που κάνουν κριτική «απ' τα αριστερά» θα απαντούσαν επίσης αρνητικά, εννοώντας κάτι ολότελα διαφορετικό, λόγου χάριν ότι η λεγόμενη εξέγερση ήταν απλώς το βούτυρο πάνω στις καμένες φρυγανιές των βραδινών δελτίων κι ότι, εν πάση περιπτώσει, καμιά αληθινή εξέγερση στην Ιστορία δεν έληξε μόνον και μόνον λόγω των διακοπών των Χριστουγέννων, όπως συνέβη εδώ.

ΦΥΣΙΚΑ, αυτοί οι δύο ετερογενείς και καθέτως αντικρουόμενοι τύποι άρνησης στριμώχνονται απ' τους παρουσιαστές των μετρήσεων στο ίδιο αριθμητικό άθροισμα, όπου αναρχικοί ακτιβιστές και ψηφοφόροι της Ν.Δ. ή του ΛΑΟΣ συγχωνεύονται. Η ασυμμετρία κραυγάζει επιπλέον σε αλλόκοτα συμπεράσματα σαν το περίφημο περί «καταλληλότερου πρωθυπουργού», όπου η αδιανόητη επιλογή «ΚΑΝΕΝΑΣ» (αφού πάντοτε, και εξ υποθέσεως, ο ένας εκ των δύο θα είναι έστω ελάχιστα πιο κατάλληλος) βγάζει μάτι. Ποτέ δεν μας ξεκαθάρισαν αν το «ΚΑΝΕΝΑΣ» τίθεται εξαρχής ως τρίτη επιλογή ή αν μπαίνει εκ των υστέρων εν είδει τσόντας, όπως ας πούμε οι 11 μέρες που πρόσθεσε ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ' κατά την ημερολογιακή μεταρρύθμιση.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ αυτή περίπτωση, εφόσον ισχύει, σημαίνει πως οι άνθρωποι απλώς αρνούνται να απαντήσουν στο δίλημμα Καραμανλής/Παπανδρέου, και με το δίκιο τους. Οσο για την πρώτη, δηλαδή για το τρίλημμα ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ - ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - ΚΑΝΕΝΑΣ, είναι τόσο ξεδιάντροπη, τριχοτομώντας το σύμπαν με τρόπο αποκλειστικά και μεγαλοπρεπώς δικομματικό, ώστε ελάχιστοι παρατηρούν την αληθινή σημασία της: κατ' ουσίαν, μας λένε και μας ξαναλένε διαρκώς ότι θα είναι είτε ο Καραμανλής, είτε ο Παπανδρέου - αλλιώς, κανένας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 11/04/09