Ζούμε μια πραγματικά δύσκολη κατάσταση.
Θα ήμουν αισιόδοξος, ακόμα και αν ήταν δυσκολότερη, υπό την προϋπόθεση ότι μια κρίσιμη μάζα της ελληνικής κοινωνίας έδειχνε να συνειδητοποιεί κάποια πράγματα πολύ απλά, πλην όμως παρεξηγημένα.
Παραθέτω μερικά:
1. Το Κράτος δεν είναι απρόσωπο. Πολλές φορές μιλούμε για το κράτος σαν τον από μηχανής Θεό, τον άγγελο που θα παρέμβει σωτήρια στη ζωή μας. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Κράτος είναι οι υπάλληλοί του, άνθρωποι σαν όλους τους υπόλοιπους, που εργάζονται σε αυτό με σκοπό το κέρδος, όπως κάθε εργαζόμενος (τουλάχιστον εγώ δεν ξέρω κανένα υπάλληλο που να εργάζεται εθελοντικά). Όταν λοιπόν επικαλείστε κάπου το Κράτος, να έχετε υπόψη σας ότι επικαλείστε τον αστυνομικό της γειτονιάς σας, τον πολεοδόμο που υποπτεύεστε, τον εφοριακό που αποφεύγετε, τον κομματάρχη που απεχθάνεστε. Τα υπόλοιπα είναι απλά ουτοπία.2. Το Κράτος δεν παράγει πλούτο. Πλούτο παράγει η επένδυση, η ευρεσιτεχνία, το ρίσκο. Για όλα αυτά χρειάζεται κίνητρο, το κέρδος. Το Κράτος καλείται απλά να διαμορφώσει το καλύτερο περιβάλλον για να αναπτυχθούν τα παραπάνω. Αν προσπαθήσει να παράγει πλούτο, απλά θα αποτύχει.
3. Η έννοια «κρατικό χρήμα» δεν υφίσταται. Το κράτος αποκτά χρήματα είτε φορολογώντας σε είτε δανειζόμενο από σένα. Εκτός αν εννοείς ότι μπορεί να τυπώσει χρήμα, οπότε απλά μειώνει την αξία των χρημάτων που ήδη έχεις στα χέρια σου, χωρίς να το καταλάβεις.
4. Αν φορολογήσεις το «Κεφάλαιο» με 100%, δεν θα το εξαφανίσεις από προσώπου γης, απλά θα φύγει από σένα. Δες το παράδειγμα της Βόρειας Κορέας. Ή της Κούβας: Η Επανάσταση της Κούβας δήμευσε κάθε ιδιωτική επένδυση. Το Κεφάλαιο απλά δεν ξαναπάτησε και η Κούβα απλά μαράζωσε. Έτσι αν μοιράζεται κάτι ίσα στην Κούβα, αυτό είναι η φτώχεια, όχι ο πλούτος.
5. Αν πουλήσεις μια βραχονησίδα σε έναν Γάλλο, δε θα την ξεκολλήσει από τη θέση της και θα την πάει στη Γαλλία. Ούτε η βραχονησίδα θα γίνει μέρος της γαλλικής επικράτειας. Απλά θα επενδύσει πάνω της, θα προσλάβει προσωπικό, θα φέρει τεχνογνωσία, θα πληρώσει φόρους. Θα κερδίσει, αλλά θα κερδίσεις κι εσύ. Ως σήμερα δεν το έχουμε κάνει αυτό, διότι 10 εκατομμύρια Έλληνες θέλουμε να έχουμε την αίσθηση ότι μπορούμε ανά πάσα στιγμή να επισκεφτούμε οποιαδήποτε από τις 6.000 ακατοίκητες βραχονησίδες και νησάκια. Έτσι δεν γίνεται καμία επένδυση, στο βωμό του δικαιώματος της κυρίας Κούλας από το Κιλκίς να επισκεφτεί τη βραχονησίδα Γκαμήλα κάποια στιγμή που θα της δοθεί η ευκαιρία. Προσωπικά πάντως πιστεύω ότι η κυρία Κούλα δεν έχει πρώτη προτεραιότητα στη ζωή της το να επισκεφτεί μια έρημη βραχονησίδα.
6. Οι δανειστές μας δεν είναι «οι διεθνείς κερδοσκόποι». Ο θείος Τάκης αποταμίευε πάντοτε σε Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου, τα θεωρούσε την ασφαλέστερη επένδυση. Τώρα ανησυχεί ότι θα χάσει τις οικονομίες μιας ζωής, αν ισχύσει «κούρεμα» 50% και για τους ιδιώτες. Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου έχουν όλες οι ελληνικές Τράπεζες και τα αγόρασαν με τις καταθέσεις όλων μας. Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου έχει και το Ταμείο Σιδηροδρομικών της Ολλανδίας και το Ταμείο Ψαράδων της Νορβηγίας. Αν κάποιος από αυτούς είναι «διεθνής κερδοσκόπος», γιατί δεν είναι και οι υπόλοιποι; Η αλήθεια είναι ότι κανείς τους δεν είναι κερδοσκόπος, απλά το Ελληνικό Δημόσιο είναι μπαταχτσής.
Αν όλα τα παραπάνω άρχιζαν να γίνονται αυτονόητες αλήθειες για μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ίσως ήμουν αισιόδοξος. Βλέπω όμως ότι όλα τους είναι παρεξηγημένα, υπό το βάρος μακρόχρονης και πολυμέτωπης αριστερής προπαγάνδας. Και είμαι απαισιόδοξος, διότι στόχος της προπαγάνδας είναι να γίνουμε Κούβα ή Βόρεια Κορέα. Και διαφαίνεται πλέον δυστυχώς πως ο στόχος είναι κοντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου