Η τρόικα έκανε αυτό που δεν είχε κάνει εδώ και καιρό. Δηλαδή να ξεκινήσει επίσημα την εσωτερική υποτίμηση. Καθώς οι τιμές ακολουθούν τους μισθούς, η προς τα κάτω ελαστικότητα των μισθών σε συνδυασμό με την ανεργία θα ρίξουν απότομα τους μισθούς με αποτέλεσμα να αποπληθωριστούν οι τιμές. Ο αποπληθωρισμός των τιμών θα ξανακάνει τα ελληνικά προϊόντα επαρκώς φτηνά για τις διεθνείς αγορές αλλά και θα υποκαταστήσουν τις εισαγωγές δεδομένου πως δεν θα αρκεί το εισόδημα για εισαγόμενα προϊόντα. Όπως επίσης οι τιμές των περιουσιακών στοιχειων θα πέσουν αρκετά έτσι ώστε να προσελκυθεί κεφάλαιο από το εξωτερικό το οποίο θα αγοράσει πολύ φτηνά τα περιουσιακά στοιχεία. Ότι ακριβώς θα γινόταν με μια βίαιη εξωτερική υποτίμηση της δραχμής, συμβαίνει με μια αργή και επώδυνη εσωτερική υποτίμηση. Όμως η εσωτερική υποτίμηση που αποτολμάται πάσχει σε μια σειρά από σημεία:
Αντί να ελαστικοποίησει πλήρως την αγορά εργασίας ώστε η προσαρμογή στους χαμηλότερους μισθούς να γίνει ταχύτερα, η τρόικα επέλεξε απλά να ρίξει τον κατώτερο μισθό κατά ένα ποσό χωρίς να τον καταργήσει τελείως. Η σωστή συνταγή θα ήταν η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η ελευθερία των απολύσεων και η κατάργηση του κατώτερου μισθού. Με αυτόν τον τρόπο η αγορά θα ισορροπούσε πολύ ταχύτερα στους νέους χαμηλότερους μισθούς και θα ακολουθούσε ταχύτερη προσαρμογή των τιμών. Ταυτόχρονα οι επιχειρήσεις θα είχαν περισσότερα κίνητρα να προσλάβουν εργατικό δυναμικό λόγω της ευελιξίας να απολύουν και να πληρώνουν χαμηλότερους μισθούς.
Ακόμα και αν ίσχυε το παραπάνω, η τρόικα με την φοροεπιδρομή της έχει καταστρέψει τα κίνητρα των επιχειρήσεων να προσλαμβάνουν. Από την μια επιθυμεί η τρόικα να μειώσει το εργατικό κόστος, από την άλλη επιμένει σε μια φορολογική καταιγίδα που αυξάνει το κόστος των επιχειρήσεων και των ιδιωτών. Όπως επίσης δεν έχει υπάρξει καμία πρόοδος στο ζήτημα των πολύ μεγάλων ασφαλιστικών εισφορών εργοδοτών και εργαζομένων που επιβαρύνουν σημαντικά το κόστος της εργασίας. Όπως σχετικά καμία πρόοδος δεν έχει υπάρξει στα θέματα που αφορούν την γραφειοκρατία και την πολυνομία που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις και συμβάλλουν στα κόστη.
Για να πετύχει η εσωτερική υποτίμηση πρέπει να υπάρξει ταχεία μείωση των τιμών των αγαθών. Αυτό περιλαμβάνει την μείωση κάθε είδους φόρων ειδικά σε είδη πρώτης ανάγκης. Δεν είναι για παράδειγμα δυνατόν το μεγαλύτερο μέρος της τιμής των καυσίμων να είναι φόροι. Όντως το ελληνικό δημόσιο θα χάσει φόρους και θα διευρύνει το έλλειμμα του με μια στρατηγική αποκλιμάκωσης της φορολογικής επιβάρυνσης. Και εδώ είναι το κατά την άποψη μου ουσιαστικό ζήτημα. Όση εσωτερική υποτίμηση και να υπάρξει εφόσον το κράτος συνεχίζει να χρηματοδοτεί ένα μη βιώσιμο χρέος τόσο θα χρειάζεται να παίρνει μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα που θα ακυρώνουν την εσωτερική υποτίμηση.
Είναι καιρός να αντιληφθεί η τρόικα ότι το κούρεμα πρέπει να είναι βαθύτερο. Θα έλεγα ένα 80% και με την ΕΚΤ και τους ευρωπαίους να παίρνουν ένα μέρος των ζημιών. Καμία εσωτερική υποτίμηση δεν θα δουλέψει αν το χρέος δεν καταστεί βιώσιμο. Όταν το κούρεμα καταστήσει το χρέος βιώσιμο, η εσωτερική υποτίμηση μπορεί να δουλέψει δεδομένου πως το κράτος δεν θα απαιτεί τόσο μεγάλους φόρους για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων και θα μπορέσουν οι επιχειρήσεις να αποκτήσουν πάλι τα κίνητρα για παραγωγή και πρόσληψη εργαζομενων.
Δυστυχώς εξακολουθεί η οικονομική πολιτική να μην αναγνωρίζει τις πραγματικότητες. Δύο χρονια πριν μπαίναμε στο τούνελ του μνημονίου για να μην χρεοκοπήσουμε. Και ήρθε το PSI (κούρεμα, δηλαδή χρεοκοπία). Μπήκαμε στο μνημόνιο για να μην χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε το φάσμα μιας σημαντικής υποτίμησης της δραχμής. Και όμως έχουμε μια πιο σκληρή εσωτερική υποτίμηση. Υποτίθεται ότι οι πολιτικές που ακολουθούνται θέλουν να κάνουν το χρέος βιώσιμο. Εντούτοις μας λένε πως σε 10 χρονια το χρέος θα είναι 120% του ΑΕΠ.
Όπως και να έχουν τα πράγματα και παρόλες τις αντιρρήσεις μας η εσωτερική υποτίμηση ξεκινάει. Προσδεθείτε, το τραινάκι της εσωτερικής υποτίμησης αρχίζει την κατηφόρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου