"Όταν ήρθε ο Καποδίστριας στ’ Ανάπλι και παρατάχθηκαν οι σημαίνοντες να τον υποδεχτούν, έφτασε και η σειρά του Κολοκοτρώνη. Τον αγκάλιασε ο γέρος, τον εφίλησε, και του είπε: «Καλώς όρισες αφέντη. Εδώ ο τόπος που ήρθες είναι καλός. Αλλά πατάς στα σκατά». Σε λίγο καιρό τον ένα τον δικάσανε σε θάνατο. Τον άλλο τον εσκότωσαν μια Κυριακή πρωί."
"Ακούσατε πουθενά σε Ευρώπη ή σε Αμερική, σε Σαχαλίνη, Ταγκανίκα ή Εσκιμώους, η παιδεία ενός έθνους, η μεγάλη ελπίδα και το μυστήριο των μυστηρίων του, να μπερδεύεται με το αντερί και το ράσο;"
"Όποιος πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό θεό. Όποιος δεν πιστεύει στο θεό, έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο.
Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στο θεό έχει μέσα του ζωντανό το νόμο της φύσης. Απλά, καταληπτά, και στα μέτρα του ανθρώπου ζει το θαύμα του κόσμου"
Το δίκαιο των ανθρωπίνων νόμων δεν είναι να μας χαρίζουν το μεγαλύτερο καλό. Αλλά να μας φυλάγουν μέσα στο μικρότερο κακό. Ο νόμος των ανθρώπων δεν φιλοδοξεί να μου προσφέρει τον παράδεισο. Του στέκεται αρκετό να αποτρέψει την κόλαση να γκρεμιστεί πάνω μου.
"Το πρόβλημά των Ελλήνων του '21 ήταν όχι να σταθούν απέναντι στον πόθο της ζωής, αλλά να πράξουν απέναντι στο φόβο του θανάτου. Ο θάνατος ήταν η φωνή στο στόμα και η γραφή στη σημαία τους. Σήμερα που αυτές οι κατηγορίες ζωής στέκουν παροπλισμένες και εν αναμονή «κανιβαλισμού», είναι δύσκολο ξεπερνώντας την αντίσταση της παχυδερμίας να φτάσει κανείς στην αμεσότητα εκείνης της τραγικής αίσθησης."
"Κανείς δεν ημπορεί να αποδείξει ότι ο χορτασμένος που δεν έκλεψε, δεν θα εγινόταν κλέφτης, εάν πεινούσε."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου