Πολύς λόγος γίνεται μετά τις ευρωεκλογές για τη σπουδή που επιδεικνύει η κυβέρνηση να υιοθετήσει την ατζέντα «νόμου και τάξης» που θεωρείται ότι συνέβαλε στην εκλογική ανάδειξη του ΛΑΟΣ και κυρίως τα μέτρα κατά των μεταναστών και των προσφύγων.
Η αξιωματική αντιπολίτευση μοιάζει κι αυτή παγιδευμένη στην ίδια απάνθρωπη λογική, περιορίζοντας τις διαφωνίες της στην αποτελεσματικότητα της ΕΛ.ΑΣ. και των συνοριο φυλάκων.
Οι «λύσεις» που προτείνονται από τα επιτελεία των δύο μεγάλων κομμάτων κυμαίνονται μεταξύ Σαρκοζί και Μπερλουσκόνι: επιχειρήσεις σκούπα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταστολή και κυρίως «επαναπροώθηση». Η μαγική αυτή λέξη κρύβει πίσω της χειρότερα ρατσιστικά στερεότυπα από τον άθλιο όρο «λαθρομετανάστευση». Γιατί διαγράφει μεμιάς τους λόγους που υποχρέωσαν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να υποστούν αυτή την ανείπωτη προσωπική περιπέτεια, να ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή για να φτάσουν σε κάποια γη επαγγελίας σαν την Ευρώπη.
Ομως όλος αυτός ο μετεκλογικός πυρετός για τους μετανάστες (που ενισχύεται -με τι άλλο;- με νέες δημοσκοπήσεις) δεν οφείλεται, όπως επιμένει η επίσημη ρατσιστική προπαγάνδα καναλιών και κομμάτων, στα γκέτο του κέντρου της Αθήνας και στον ξεσηκωμό των κατοίκων. Πίσω από την κήρυξη ιερού πολέμου κατά των μεταναστών βρίσκονται τα ίδια μεγάλα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που μέχρι σήμερα καλόβλεπαν την παρουσία τους. Ηταν οι ίδιοι που στηρίχτηκαν στους μετανάστες για να χτίσουν τη σύγχρονη Επτάπυλη Θήβα που λέει κι ο Μπρεχτ, δηλαδή τα όποια «μεγάλα έργα» με ορίζοντα την Ολυμπιάδα. Αλλά τώρα με την κρίση διαβλέπουν την πληθώρα του εργατικού δυναμικού και δεν χρειάζονται ξένους ούτε για να καλύψουν τα κενά στις μαύρες και επικίνδυνες εργασίες ούτε για να συμπιέσουν το μεροκάματο των Ελλήνων εργαζομένων. Ανοίγουν λοιπόν την πόρτα της βίαιης εξόδου, ενοχοποιώντας μάλιστα τις πιο φιλήσυχες ομάδες των μεταναστών, με κύριο «επιχείρημα» το χρώμα, τη θρησκεία και την ανέχειά τους. Θυμίζουμε σ' όλους αυτούς που προσποιούνται τους σωτήρες του έθνους ότι δεν έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που κάποιες άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «επαναπροωθούσαν» τους Ελληνες μετανάστες στη χώρα μας. Το χειμώνα του 1966-67 η τότε γερμανική κυβέρνηση ξαπόστελνε μέσα σε λίγες μέρες 300.000 μετανάστες στις πατρίδες τους του ευρωπαϊκού Νότου. Ανάμεσά τους υπήρχαν πολλές χιλιάδες Ελληνες. Ηταν και τότε μέρες οικονομικής κρίσης και η γερμανική κυβέρνηση έκρινε ασύμφορη την παρουσία τόσων ξένων (βλ. Γιώργου Ματζουράνη, «Ελληνες εργάτες στη Γερμανία», εκδ. Gutenberg, Αθήνα 1974). Η γερμανική κυβέρνηση είχε βέβαια φροντίσει στον μεταναστευτικό νόμο να περιλάβει σειρά περιπτώσεων που η παρουσία μεταναστών «προσκρούει στα συμφέροντα του κράτους ή της ολότητας».
Μια απ' αυτές τις περιπτώσεις ήταν και «η κατάσταση της οικονομίας ή της αγοράς εργασίας»!
Ομως το χειρότερο είναι το περιεχόμενο της ελληνογερμανικής συμφωνίας για τη μετανάστευση που συντάχτηκε το 1960 και προβλέπει ότι «η ελληνική κυβέρνηση θα δέχεται ανά πάσαν στιγμήν άνευ διατυπώσεων επιστρέφοντας Ελληνας εργάτας μετά των οικογενειών των, οίτινες εισήλθον εις το έδαφος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας» (άρθρο 18).
Η τότε δημοκρατική κοινή γνώμη είχε θεωρήσει αποικιοκρατική τη ρύθμιση και είχε καταγγείλει ως απάνθρωπες τις «επαναπροωθήσεις». Τώρα;
«Ποιος έχτισε τη Θήβα την εφτάπυλη;
Στα βιβλία δε βρίσκεις παρά των βασιλιάδων τα ονόματα. Οι βασιλιάδες κουβαλήσαν τ' αγκωνάρια;»
Μπέρτολντ Μπρεχτ
(«Ερωτήσεις ενός εργάτη που διαβάζει», 1935,
μτφ. Μάριου Πλωρίτη, Θεμέλιο 2000)
ΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 11/7/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου