«Η κυβερνητική Αριστερά, ανίκανη να δώσει λύση στην κρίση»

Ο ΙΒΑΝ ΛΕΜΕΤΡ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
«Βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός πιο σκληρού «Μάη» από αυτόν του '68»
Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ
Γέννημα του χάσματος μεταξύ των πολιτικών της παραδοσιακής Αριστεράς και των προσδοκιών των εργαζομένων χαρακτηρίζει το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα που δημιουργήθηκε πρόσφατα στη Γαλλία, ένα από τα ιδρυτικά του στελέχη, ο Ιβάν Λεμέτρ.

Σε συνέντευξή του στην «Ε» μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, ο Λεμέτρ κάνει λόγο για την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου ευρωπαϊκού αντικαπιταλιστικού πόλου, θεωρεί ότι η κυβερνητική Αριστερά δεν μπορεί να δώσει λύσεις και υποστηρίζει ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός ακόμη πιο σκληρού «Μάη» από αυτόν του '68.

Ο Λεμέτρ είναι ένας από τους κεντρικούς ομιλητές στο τετραήμερο Μαρξισμός 2009, που οργανώνει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα στις 14-17 Μαΐου στην ΑΣΟΕΕ.

Τι καινούργιο φέρνει το Αντικαπιταλιστικό Κόμμα; Ποια η διαφορά με την παλαιά Κομμουνιστική Επαναστατική Λίγκα (LCR) και την παραδοσιακή Αριστερά (κομμουνιστές, σοσιαλιστές κ.λπ.);

«Η δημιουργία του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (ΝΡΑ) έρχεται να καλύψει το χάσμα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στις πολιτικές που ακολουθούν τα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς και τις προσδοκίες των εργαζομένων και της νεολαίας.

Το κόμμα μας κατάφερε να εφαρμόσει μια πολιτική ενότητας στους αγώνες με την υπεράσπιση, χωρίς υποχωρήσεις, των ίδιων της των οραμάτων και των στόχων, ένα σχέδιο υπεράσπισης των συμφερόντων των μισθωτών και του λαού απέναντι στην κρίση, χρησιμοποιώντας τη συνολική αντίδραση και τη γενική απεργία για να το επιβάλει. Το ΝΡΑ έρχεται σε ρήξη με την παράδοση της ρεφορμιστικής Αριστεράς, που διαχωρίζει την κινητοποίηση στο κοινωνικό και συνδικαλιστικό πεδίο από τις πολιτικές και εκλογικές προσδοκίες σε θεσμικό επίπεδο. Το ΝΡΑ εμφανίζεται σαν ένα κόμμα πάλης που αμφισβητεί ριζοσπαστικά τις λύσεις στην κρίση οι οποίες συμβάλλουν στη διαιώνιση του χρεοκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος, συνδέοντας τις απαιτήσεις των εργαζομένων με τη λαϊκή ανάγκη ελέγχου των τραπεζών και των πιστώσεων, της οικονομίας και του συνόλου της κοινωνικής ζωής. Δεν είμαστε πια μόνο μια δύναμη διαμαρτυρίας της Αριστεράς αλλά ένα μικρό κόμμα που υπερασπίζεται μια πολιτική υπέρ των εργαζομένων και των αγώνων τους».

Εχω την αίσθηση ότι παρ' όλο που ζούμε τη μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού από την εποχή του '30, η Αριστερά δεν μπορεί ακόμη να παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας διαφορετικής εναλλακτικής λύσης.

«Η κυβερνητική Αριστερά, στην πραγματικότητα, είναι ανίκανη να δώσει λύση στην κρίση γιατί δεν μπορεί να έρθει σε ρήξη με το σύστημα μέσα στο οποίο είναι απόλυτα ενταγμένη. Αυτό ακριβώς εξηγεί τη διαρκή κρίση του Σοσιαλιστικού Κόμματος αλλά και τη δυσκολία του Κομμουνιστικού Κόμματος, το οποίο σήμερα συνδέεται με το Κόμμα της Αριστεράς που προήλθε από την απόσχιση του Σοσιαλιστικού Κόμματος τον προηγούμενο Οκτώβριο, να επανακτήσει μια πραγματική επιρροή».

Ο κόσμος εξακολουθεί να είναι καχύποπτος απέναντι στα κόμματα της Αριστεράς, ιδίως αυτά που ευαγγελίζονται «επανάσταση» και «σοσιαλισμό», μετά όλες αυτές τις αποτυχίες του παρελθόντος. Συμφωνείτε;

«Οι επιπτώσεις από τις προδοσίες και τις τερατώδεις στρεβλώσεις που επέφερε ο σταλινισμός στην ιδέα του κομμουνισμού συνεχίζουν να λειτουργούν ανασταλτικά στην αναγέννηση ενός εργατικού κινήματος που θα έχει ένα επαναστατικό σχέδιο για την κοινωνία. Η παγκόσμια κρίση όμως του καπιταλισμού ξαναφέρνει το ενδεχόμενο αυτό στην επικαιρότητα, υπό την προϋπόθεση να αποκτήσει ένα περιεχόμενο δημοκρατικό και επαναστατικό».

Ποιος είναι ο στόχος σας στις επικείμενες ευρωεκλογές;

«Το σύνθημά μας είναι: "Δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώσουμε την κρίση τους!". Οι ευρωεκλογές είναι η ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε τις λύσεις διαφόρων κομμάτων για την παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού. Απέναντι σε όλους τους υπερασπιστές του συστήματος που διατείνονται ότι θα το ρυθμίσουν ή θα το σταθεροποιήσουν, προτάσσουμε την εκδοχή μιας πραγματικά εναλλακτικής λύσης για μια Ευρώπη των εργαζομένων και των λαών. Είναι επίσης μια ευκαιρία να κάνουμε ένα βήμα μπρος στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός ευρωπαϊκού αντικαπιταλιστικού πόλου».

Βλέπουμε μια αυξανόμενη ευρωπαϊκή κοινωνική δυσαρέσκεια. Βρισκόμαστε μπροστά στο ενδεχόμενο ενός νέου Μάη του '68;

«Η οικονομική και κοινωνική κρίση εμπεριέχει και μια μεγάλη πολιτική κρίση, μια κοινωνική σύγκρουση της οποίας σήμερα γνωρίζουμε τις απαρχές. Η πολιτική των κυρίαρχων τάξεων βρίσκεται απέναντι στις λαϊκές προσδοκίες και τη νεολαία. Από αυτή την άποψη, μπορεί να πει κανείς ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν επικείμενο νέο Μάη του '68, ο οποίος όμως θα είναι πολύ πιο βαθύς, γιατί η κρίση των κυρίαρχων τάξεων είναι από μόνη της πολύ πιο βαθιά. Επιστρέφουμε σε μια εποχή νέων κοινωνικών και πολιτικών ανακατατάξεων».

Πώς σχολιάζετε τις αυξανόμενες μη παραδοσιακές αντιδράσεις διαμαρτυρίας των εργαζομένων, όπως το «bossnaping», την ομηρία στελεχών επιχειρήσεων;

«Οι ομηρίες στελεχών που γίνονται στη Γαλλία εκφράζουν μια ριζοσπαστικοποίηση μερίδας της εργατικής τάξης, ειδικότερα των νέων με τους οποίους είμαστε απόλυτα αλληλέγγυοι. Αντιμετωπίζουμε ωστόσο την πρόκληση να δώσουμε μια συνολική προοπτική σε αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση, για να προετοιμάσουμε την αντιπαράθεση, με στόχο την ήττα της εργοδοσίας και της κυβέρνησης».