Έτσι λοιπόν, για άλλη μια φορά, το Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της Κολάσεως για τους Παλαιστινίους. Σαράντα πολίτες που είχαν ζητήσει καταφύγιο σε σχολείο του ΟΗΕ νεκροί και ακόμα τρεις σε ένα άλλο σχολείο. Όχι και άσχημα για τη δουλειά μιας βραδιάς στη Λωρίδα της Γάζας από έναν στρατό που πιστεύει στην «αγνότητα των όπλων». Όμως γιατί να εκπλαγούμε;
Ξεχάσαμε τους 17.500 νεκρούς - σχεδόν όλοι άμαχοι, οι περισσότεροι γυναίκες και παιδιά- στην εισβολή του Ισραήλ το 1982 στον Λίβανο; Τους 1.700
Παλαιστίνιους αμάχους που έχασαν τη ζωή τους στη σφαγή της Σάμπρα και της Σατίλα; Τη σφαγή του 1996, σε βάση του ΟΗΕ, 106 Λιβανέζων προσφύγων, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν παιδιά; Τη σφαγή των προσφύγων Μαρβαχίν οι οποίοι διετάχθησαν από τους Ισραηλινούς το 2006 να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να δεχθούν τα πυρά ισραηλινού ελικοπτέρου; Τους 1.000 νεκρούς του ίδιου βομβαρδισμού και της εισβολής στον Λίβανο, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν άμαχοι; Το εντυπωσιακό είναι ότι τόσοι πολλοί Δυτικοί ηγέτες, τόσοι πρόεδροι και πρωθυπουργοί και, φοβάμαι, τόσοι πολλοί αρχισυντάκτες και δημοσιογράφοι πιστεύουν το ίδιο ψέμα: ότι οι Ισραηλινοί προσπαθούν να αποφύγουν θύματα μεταξύ των αμάχων. Κάθε πρόεδρος και πρωθυπουργός που επαναλαμβάνει αυτή την αναλήθεια ως δικαιολογία για να αποφευχθεί η εκεχειρία έχει βάψει τα χέρια του με το αίμα της προχθεσινής θηριωδίας. Εάν ο Τζορτζ Μπους είχε το κουράγιο να ζητήσει άμεση κατάπαυση του πυρός 48 ώρες νωρίτερα, αυτοί οι 40 άμαχοι- παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι- θα ήταν ζωντανοί σήμερα.
Αυτό που συνέβη είναι όνειδος. Δεν ταιριάζει στην περιγραφή «έγκλημα πολέμου»; Έτσι θα το αποκαλούσαμε εάν το είχε διαπράξει η Χαμάς. Έχοντας καλύψει ειδησεογραφικά τόσες πολλές μαζικές δολοφονίες από στρατούς της Μέσης Ανατολής- από στρατεύματα της Συρίας, του Ιράκ, του Ιράν, του Ισραήλ -, υποθέτω ότι θα έπρεπε να είμαι πιο κυνικός. Όμως το Ισραήλ ισχυρίζεται ότι διεξάγει τον δικό μας πόλεμο εναντίον της «διεθνούς τρομοκρατίας». Οι Ισραηλινοί μας λένε ότι πολεμούν στη Λωρίδα της Γάζας για μας, για τα δυτικά ιδεώδη, για την ασφάλειά μας. Άρα είμαστε και εμείς συνυπεύθυνοι για τις ωμότητες που διεξάγονται αυτή τη στιγμή στη Λωρίδα της Γάζας.
Ναι, το Ισραήλ αξίζει να έχει ασφάλεια. Οι 20 Ισραηλινοί που σκοτώθηκαν στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας τα τελευταία 10 χρόνια είναι ένας ζοφερός αριθμός. Όμως οι 600 Παλαιστίνιοι που έχασαν τη ζωή τους τις τελευταίες 10 ημέρες και οι χιλιάδες άλλοι από το 1948, αποτελούν μια εντελώς διαφορετική κλίμακα. Αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο μεσανατολικό αιματοκύλισμα αλλά μια θηριωδία αντίστοιχη με εκείνη των βαλκανικών πολέμων στη δεκαετία του 1990. Και φυσικά, όταν ένας Άραβας αποφασίσει να στρέψει τον τυφλό θυμό του εναντίον της Δύσης, θα πούμε ότι αυτό δεν έχει σχέση με εμάς. Γιατί μας μισούν; θα ρωτάμε. Όμως όλοι θα ξέρουμε την απάντηση.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ :http://digital.tanea.gr/Default.aspx?d=20090108&pn=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου